Δεν έχουμε κανένα λόγο να καμαρώνουμε για τη νοημοσύνη μας. Από τα πολύ παλιά χρόνια μέχρι σήμερα, πιστεύουμε παραμύθια ως πραγματικότητες. Έχουμε θεμελιώσει μάλιστα ολόκληρη τη ζωή μας σ΄αυτά και αρνούμαστε ευλαβικά να τα σκεφτούμε απλώς και να τα συζητήσουμε. Είμαστε ψυχολογικά βολεμένοι και δεν έχουμε καμμιά διάθεση να χαλάσουμε τη βολή μας. Και λόγω μικρόνοιας, αμάθειας και ακρισίας, έχουμε κάνει αλλεπάλληλα τραγικά λάθη που τα πληρώσαμε πολύ ακριβά σε αίμα και καταστροφές. Θα ασχοληθώ με ένα μόνον αλλά πολύ σημαντικό. Τη θρησκεία μας.Τον 6ο και τον 5ο αιώνα π.χ. οι Έλληνες σοφοί,που είπαν τόσο σπουδαία πράγματα στους ανθρώπους, δεν έφτιαναν θεούς . Την αλήθεια έψαχναν να βρουν. Αλλά οι πολλοί δεν είχαν ανάγκη από την αλήθεια. Ούτε καταλάβαιναν καν τι τους έλεγαν οι σοφοί τους. Oι λαοί ζουν.Δε σκέπτονται. Κι έχουν ανάγκη από θεούς που να τους κάνουν ό,τι δεν μπορούν να κάνουν οι ίδιοι. Έτσι, οι Έλληνες εκείνης της εποχής, μη βρίσκοντας κατασκευαστες θεών στην Ελλάδα, αναγκάστηκαν να κάνουν εισαγωγή από το Ισραήλ, που ειδικευόταν στο είδος. Είχαμε βέβαια θεούς. Αλλά μας έμοιαζαν πολύ και δεν τους είχαμε μεγάλο σεβασμό. Αυτοί που μας πρόσφεραν κάποιοι Εβραίοι που ήρθαν από το Ισραήλ μας φάνηκαν καλύτεροι. Βέβαια δεν είχε πιάσει εκεί πέρα το θεολογικό παραμύθι τους. Κανένας δεν γεννήθηκε εκεί, όπως μας είπαν οι ευαγγελιστές και κανένας δεν αναστήθηκε αφού σταυρώθηκε. Οι ίδιοι οι Εβραίοι δεν είδαν και δεν έζησαν τέτοια αφύσικα πράγματα. Δεν υπάρχει κανένα ιστορικό κείμενο, που να αναφέρει έστω και σαν απλή φήμη ότι αναστήθηκε κάποιος που είχε σταυρωθεί στο Ισραήλ. Εν τούτοις, αυτή τη φανταστική ιστορία που δεν έχει καμμιά πραγματική βάση και στο Ισραήλ είχε πεταχτεί στα αζήτητα, την έχουν σήμερα ως θρησκεία τους δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι. Μπορεί να μας πει κάποιος γιατί;
αα
