Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ

Δεν θα με ενοχλούσε καθόλου αν του κατέβαινε οποιουδήποτε να ασχοληθεί με με την εθνολογική σύνθεση της χώρας μου. Θα μου ήταν ευπρόσδεκτο μάλιστα, αν προσκόμιζε ιστορικές μαρτυρίες που θα με βοηθούσαν να καταλάβω καλύτερα πως διαμορφώθηκε στους αιώνες το ελληνικό έθνος, που γνωρίζουμε. Φοβάμαι, όμως, ότι δεν είναι αυτή η περίπτωση του κυρίου εκείνου, που εμφανίστηκε στο PHORUM ως ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΣ και υποστήριξε ότι οι κάτοικοι της ελληνικής Μακεδονίας δεν είναι Έλληνες. Και παρέθεσε, μάλιστα, και γλωσσολογικά στοιχεία για να θεμελιώσει επιστημονικά τις απόψεις του. Θα του θυμίσω όμως κάτι που τώχει ξεχάσει ή απλώς δεν το γνωρίζει. Υπάρχει στη Βαλκανική μια μεγάλη γεωγραφική περιοχή, η Μακεδονία, που είναι μοιρασμένη ανάμεσα στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τη Γιουγκοσλαβία ή σε ό,τι απέμεινε απ΄αυτήν όταν διαλύθηκε. Ποτέ όμως δεν υπήρξε στη Βαλκανική έθνος Μακεδόνων. Ο χάρτης της περιοχής διαμορφώθηκε από τους λαούς που ξέρουμε. Έλληνες, Βούλγαρους, Σέρβους, Κροάτες, Μαυροβούνιους, Σκοπιανούς. Μέχρι το 1945 κανένας απ΄αυτούς δεν είχε το όνομα Μακεδόνες. Ο κομμουνιστής ηγέτης Γιόσιπ Μπρος Τίτο, όταν οι
Γερμανοί εγκατέλειψαν τη χώρα του, βρέθηκε σε πολύ πιο ευνοϊκή θέση απ΄αυτή που βρέθηκαν οι Έλληνες σύντροφοί του. Είχε καταφέρει να εξοντώσει ολόκληρη την μη κομμουνιστική αντίσταση στη Γιουγκοσλαβία. Κι έτσι, χωρίς καμμιάν αντίδραση, κατάφερε να επιβάλει σ΄αυτήν κομμουνιστική δικτατορία. Τη χώρισε σε έξι ομόσπονδες λαϊκές δημοκρατίες και τη νοτιότερη απ΄αυτές, που συνόρευε με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, την ονόμασε Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας. Αλλά, δεν περιορίστηκε σ΄αυτό. Είχε μεγάλα σχέδια στο κεφάλι του. Ήθελε ν΄αρπάξει από τη Βουλγαρία τη Μακεδονία του Πιρίν και από την Ελλάδα τη Μακεδονία του Αιγαίου, όπως έλεγαν οι κομμουνιστές τότε την ελληνική Μακεδονία. Το πρώτο το κατάφερε. Επειδή τότε και η Βουλγαρία ανήκε στον Ανατολικό Συνασπισμό, κατάφερε με τη συμφωνία του Μπλεντ, που υπέγραψε μαζί της το 1947, να της αρπάξει τη Μακεδονία του Πιρίν. Όταν όμως τον επόμενο χρόνο ο Στάλιν πέταξε έξω από το συνασπισμό τον Τίτο οι Βούλγαροι του Πιρίν έσκισαν τις μακεδονικές ταυτότητες που τους είχε δώσει και ξανάγιναν Βούλγαροι. Στην Ελλάδα οι κομμουνιστές τα βρήκαν δύσκολα. Και οι δύο ένοπλες απόπειρες που έκαναν τα Δεκεμβριανά του 1944 και τον εμφύλιο του 1946 – 1949 για να καταλάβουν τη εξουσία απέτυχαν. Κι έτσι τη γλυτώσαμε μόνο με 170.000 νεκρούς.

ΜΕ ΨΗΦΟ Ή ΜΕ ΚΟΥΜΠΟΥΡΙ;

Πρέπει να ήταν πολύ αισιόδοξοι άνθρωποι όσοι φαντάστηκαν ότι τελειώσαμε με τη 17η Νοέμβρη, όταν συνελήφθησαν και κατεδικάσθησαν ορισμένα από τα μέλη της. Η βλακεία, που φαίνεται ότι ευδοκιμεί ιδιαίτερα στη χώρα μας, δεν έχει τέλος. Έτσι, βρισκόμαστε πάλι μπροστά σε μια νέα επανεμφάνιση της ένοπλης βίας στη χώρα μας, που αυτή τη φορά παρουσιάζεταί ως Επαναστατικός Αγώνας. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Είναι, αντίθετα, παμπάλαιο. Και παρατηρείται ιδιαίτερα σε κοινωνίες όπως η δική μας, που παρουσιάζουν χρόνια διανοητική ανεπάρκεια, δεν βρίσκονται σε καλό μορφωτικό επίπεδο και δεν έχουν καταφέρει να συμφωνήσουν σε ένα κοινά αποδεκτό πολιτικό και κοινωνικό σύστημα. Για να υπάρχει δημοκρατία σε μια χώρα, πρέπει όλοι οι πολίτες της να συμφωνούν στο τι είναι δημοκρατία. Αν έστω και λίγοι απ΄αυτούς δεν συμφωνούν αλλά πιστεύουν ότι δημοκρατία είναι να φτιάνεις μια παράνομη οργάνωση και να σκοτώνεις αστυνομικούς, αυτό σημαίνει απλώς ότι, λόγω πολιτικής αγραμματωσύνης, δεν έχουν καταλάβει τι είναι δημοκρατία. Χρησιμοποιούν, δηλαδή, μια λέξη με εντελώς διαφορετικό νόημα απ΄αυτό που τη χρησιμοποιούν οι άλλοι. Δεν εννοώ καθόλου αν πρέπει να αγαπάς ή να μισείς την αστυνομία. Εννοώ με τι τρόπο θέλεις να γίνονται οι αλλαγές- οι οποιεσδήποτε αλλαγές- στη χώρα σου. Με την ψήφο ή με το κουμπούρι;

Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ Ε.Σ.Η.Ε.Α.

Kάποιοι ανόητοι κι αγράμματοι νεαροί κατέλαβαν τα γραφεία της Ενώσεως Συντακτών στην οδό Ακαδημίας. Το φαινόμενο δεν με εκπλήσσει. Η βλακεία ευδοκιμεί ιδιαίτερα στη χώρα μας. Τα συμπτώματα νοημοσύνης σπανίζουν. Αλλ΄αυτό δεν λιγοστεύει καθόλου τις ευθύνες του τύπου, των κομμάτων, της κυβέρνησης και του κράτους. Πώς επιτρέπουν να διαπράττονται τέτοια ηλίθια και παράνομα πράγματα; Ή μήπως δεν το ξέρουν ότι είναι ηλίθια και παράνομα και μας εκθέτουν σαν χώρα; Ας το πω διαφορετικά, αν δεν έχει γίνει ακόμη κατανοητό. Κάποιοι, επειδή έτσι τους κατέβηκε, κλείνουν το σπίτι σου και δε σ΄αφήνουν να μπείς μέσα. Είναι συνταγματικό, νόμιμο δικαίωμα τους; Ή μήπως είναι απλή παράνομη πράξη; Και αν ναι γιατί δεν κινείται ο νόμος;

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΑΣ

Πριν από δυο χιλιάδες χρόνια, ήταν φυσικό οι άνθρωποι να ξέρουν πολύ λιγότερα πράγματα απ΄αυτά που ξέρουμε εμείς σήμερα. Όσοι διαβάζουν βέβαια και μαθαίνουν. Όχι όλοι. Κάποιοι στο Ισραήλ, λοιπόν, είχαν την έμπνευση να φτιάσουν μια νέα θρησκεία. Οι Εβραίοι ειδικεύονταν σ΄αυτό το είδος. Οι Έλληνες σοφοί, εκείνη την εποχή έψαχναν να βρουν την αλήθεια. Δεν έχαναν τον καιρό τους να φτιάχνουν θεολογικά παραμύθια. Aλλά, ο λαός δεν είχε ανάγκη από την αλήθεια. Κι ούτε έψαχνε να τη βρεί. Κανένας λαός, άλλωστε, δεν το έκανε μέχρι σήμερα. Έτσι κι ο ελληνικός λαός δεν πρόσεχε τι έλεγαν οι σοφοί του. Δεν τους καταλάβαινε άλλωστε. Αυτός από μια θρησκεία μόνο είχε ανάγκη. Κι επειδή στην ελληνική αγορά δεν προσφερόταν τότε το είδος αναγκάστηκε να κάνει εισαγωγή από το Ισραήλ, που ειδικευόταν στην κατασκευή θεολογικών μύθων. Σήμερα, όμως, ο θεολογικός μύθος, στον οποίο βασίστηκε ο χριστιανισμός πριν από δυο χιλιάδες χρόνια δεν στέκει. Σκεφτείτε το λιγάκι, όχι πολύ και θα δείτε. Όταν μόνο στο ηλιακό μας σύστημα, υπάρχουν δύο δισεκατομμύρια πλανήτες- όπως ξέρουμε σήμερα βέβαια – είναι αστείο να σκεφτούμε ότι κάποιος θεός έστειλε κάποτε το γιο του σε κάποια απ΄αυτές τις δισεκατομμύρια κουκίδες για να σώσει τον άπειρο κόσμο! Και δεν τον έσωσε, βέβαια, τελικά. Όμως, ο πολύς κόσμος δεν τα σκέπτεται αυτά τα πράγματα. Δεν του χρειάζεται άλλωστε Έχει μυαλό μόνο για να ζει. Για να τη βγάζει, δηλαδή, όσο γίνεται καλύτερα. Όχι για να σκέπτεται.

ΔΕΝ ΓΕΝΝΙΩΝΤΑΙ ΤΥΧΑΙΑ ΚΟΥΤΑ Ή ΕΞΥΠΝΑ

Οι γυναίκες μας πίστευαν πάντοτε κι εξακολουθούν βέβαια να πιστεύουν ότι τα παιδιά που γεννάνε, τυχαία βγαίνουν έξυπνα και όμορφα, κουτά και άσκημα, γερά και αρρωστιάρικα. Μεγάλο το λάθος τους. Οι ίδιες φταίνε αν γέμισαν τον κόσμο βλάκες, ασκημομούρηδες και αρρωστιάρηδες. Και μέχρι σήμερα ακόμη συνεχίζουν να το κάνουν. Θα χρειαστεί ίσως να περάσουν χιλιάδες χρόνια για ν΄αρχίσουν να υποπτεύονται ότι η άγνοιά τους είναι ή αιτία μεγάλων δεινών. Το πιο σημαντικό απ΄αυτα είναι ότι, χωρίς να το θέλουν εκφυλίζουν το είδος τους. Ή δεν το αφήνουν να εξελιχτεί φυσιολογικά. Πώς γίνεται αυτό; Είναι απλούστατο και μου κάνει εντύπωση που δεν το υποπτεύονται καν. Το εκφυλίζουν με τον περιφρονητικό προς τη φύση τρόπο που φέρνουν στον κόσμο παιδιά. Όπως ξέρουμε και ξέρουν ιδιαίτερα οι γυναίκες, δεν κάνουν πάντοτε έρωτα μόνο με άντρες με τους οποίους είναι ερωτευμένες. Όλες, με το γάμο τους προσπαθούν να τακτοποιήσουν τους εαυτούς τους όσο γίνεται καλύτερα. Καμμιά δεν σκέπτεται τα παιδιά που θα βγουν απ΄αυτόν. Επικρατεί η βεβαιότητα ότι τα παιδιά βγαίνουν έτσι κι αλλιώς και ότι κατά σύμπτωση γίνονται γερά ή αρρωστιάρικα, όμορφα ή άσκημα, έξυπνα ή κουτά. Πρόκειται για μιαν απλοϊκή και ανώριμη άποψη. Και συνεργούν στη διαιώνισή της με την αδιαφορία τους ή την άγνοιά τους και οι γιατροί. Βοηθάνε τις γυναίκες με κάθε τρόπο ν΄αποκτήσουν παιδί, ακόμη και με εξωσωματική γονιμοποίηση για να κρατήσουν στα χέρια τους ένα μωρό, αδιαφορώντας για το τι τελικά θα βγει ο άνθρωπος αυτός. Τελικά, κανένας στην Ελλάδα δεν βοήθησε ούτε βοηθάει τις γυναίκες να καταλάβουν πόσο καίριος και σημαντικός ήταν ο ρόλος τους όχι μόνο στη διαιώνιση του είδους αλλά και κυρίως στην πνευματική του ανάπτυξη. Κι αυτό εξαρτάται, ακόμη και στην περίπτωση ερωτευμένων ζευγαριών, από το αν η γυναίκα την ώρα της σύλληψης του παιδιού, έχει φτάσει σε οργασμό. Κι εσύ, πού το ξέρεις μπορεί να ρωτήσει κανείς. Η απάντηση είναι απλή. Δεν το ξέρω, όπως δεν το ξέρει και κανένας άλλος, αφού το θέμα δεν έχει ερευνηθεί ακόμη. Μιαν υπόθεση κάνω, που δεν είναι αυθαίρετη πάντως. Δεν μου κατέβηκε, δηλαδή, στα καλά καθούμενα. Τη σκέφτηκα πολύ. Και ελπίζω ότι κάποιοι άλλοι, πιο νέοι από μένα και πολύ πιο αρμόδιοι, θα την ψάξουν.

ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΝΕΑΡΩΝ

Προσπαθώ να καταλάβω πως σκέπτονται ο νεαροί, προφανώς, που αγωνίζονται να μας σώσουν σκοτώνοντας αστυφύλακες! Αυτό είναι το πρόβλημα; Μόνο βλάκες, θα μπορούσαν να έχουν τόσο λίγο μυαλό, ώστε να μη τους βοηθάει καθόλου να καταλάβουν τι συμβαίνει στον κόσμο που μέσα του ζουν. Και αυτοί είναι οι νεαροί που, λόγω μικρόνοιας και πολιτικής αγραμματωσύνης, επαναλαμβάνουν ανοησίες του παρελθόντος, που έχουν μόνο ιστορικό ενδιαφέρον. Το φαινόμενο δεν μας τιμά σαν έθνος. Δεν είναι μόνο κουταμάρα. Είναι και γελοιότητα να εμφανίζονται κάποιοι νεαροί που να προσπαθούν να μας σώσουν με το ζόρι και με παμπάλαιες συνομωτικές μεθόδους, άχρηστες σε συνθήκες δημοκρατίας, από κάτι που δεν μας έκοψε να σωθούμε οι ίδιοι.

ΣΚΕΤΗ ΒΛΑΚΕΙΑ

Μας είναι πολύ δύσκολο, φαίνεται, να δεχθούμε ότι οι εγκληματικές ενέργειες και κυρίως οι φόνοι ανθρώπων είναι, απλώς, πράξεις βλακείας. Παρακολούθησα, αυτές τις μέρες, τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συζητήσεις που έγιναν έπειτα από την απόπειρα που έκαναν κάποιοι, άγνωστοι ως τώρα, να σκοτώσουν τρεις αστυνομικούς, από τους οποίους ήδη ο ένας χαροπαλεύει. Μου έκανε εντύπωση ότι ενώ έγινε τόσος λόγος για επανεμφάνιση της τρομοκρατίας, κανένας δεν άγγιξε την ουσία του θέματος. Προφανώς τους εμπόδισαν οι καλοί τους τρόποι. Όμως, πρέπει να αρχίσουμε κάποτε να βλέπουμε καθαρά όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας και να μη ξεφεύγουμε με περιφράσεις, σε όσες περιπτώσεις αγγίζουν, άμεσα ή έμμεσα εμάς τους ίδιους. Πρέπει να δεχθούμε ότι υπάρχει μεγάλη βλακεία στον κόσμο που ζούμε. Σε πολλές περιπτώσεις εμφανίζεται με τόσο αθώες μορφές ώστε να μη την καταλαβαίνουμε και ίσως μάλιστα να την προσκυνάμε και ως αγιότητα. Αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις, όχι σπάνιες δυστυχώς, που κάνει και εγκλήματα…κοσμοσωτήρια. Πάρτε τώρα αυτούς τους άγνωστους, που πήγαν να σκοτώσουν αστυνομικούς. Γιατί να το επιχείρησαν λέτε; Σίγουρα είχαν τις αγαθότερες των προθέσεων και σίγουρα κάποιοι μέσα τους τους τους χειροκρότησαν. Είναι όμως,καθαρά, μια πράξη μικρόνοιας. Βλακείας, δηλαδή. Και όμως, κανένας δεν τη χαρακτήρισε σαν τέτοια. Όλοι αναζήτησαν σοβαροφανείς ερμηνείες να δώσουν. Μας έφαγαν, δηλαδή, τζάμπα την ώρα μας.

ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ

Προσπάθησε να καταλάβεις, σε κάθε περίπτωση, τι συμβαίνει πραγματικά. Αν δεν μπορείς να το κάνεις, τότε μόνο κατά τύχη οι αντιδράσεις σου, σε όσα συμβαίνουν γύρω σου, θα είναι σωστές ή λαθεμένες. Κι αυτό, ατυχέστατα, δεν είναι καθόλου δική μας επιλογή. Γιατί, απλούστατα, εξαρτάται από τη φτιάξη μας και κυρίως από τη φτιάξη του διανοητικού μας οργάνου. Του μυαλού μας, δηλαδή. Είναι πολλοί, ξέρετε, αυτοί που νομίζουν ότι όλοι γεννιώμαστε με το ίδιο μυαλό, αλλά, κατά ένα περίεργο και ανεξήγητο τρόπο, ο ένας το χρησιμοποιεί εντελώς διαφορετικά από τον άλλο. Τους είναι δύσκολο να καταλάβουν ότι το μυαλό είναι όργανο του σώματος, όπως η καρδιά το σικώτι και η σπλήνα. Και ότι όπως αυτά διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι φυσικό να διαφέρει και το μυαλό. Το γεγονός και μόνο ότι σκέπτονται, τους αρκεί για να πιστεύουν ότι είναι όμοιοι με τους άλλους. Και ίσως και καλύτεροι απ΄αυτούς, αν έχουν καταφέρει να φτιάξουν τη ζωή τους. Υπάρχουν, όμως, τεράστιες διαφορές στο μυαλό από άνθρωπο σε άνθρωπο, πολύ μεγαλύτερες απ΄αυτές που υπάρχουν στα άλλα όργανά μας, γιατί το μυαλό μπορεί να είναι περιορισμένο στην απλή επιβίωση του ατόμου, αλλά μπορεί να ασχολείται και με γενικότερα και πιο σύνθετα και πολύπλοκα προβλήματα. Αλλά βέβαια, όχι πάντοτε για το καλό. Και ο Αλ Καπόνε και ο Χίτλερ είχαν μυαλό, αλλά είδατε πως το χρησιμοποίησαν.