ΠΟΙΟΥΣ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΜΕ

Αν θέλεις να δεις τι σόϊ είναι μια κοινωνία, πρόσεξε τι ανθρώπους προβάλλει και κάνει διάσημους η τηλεόρασή της.

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΤ3

Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα η συζήτηση για τη Δημοκρατία που άρχισε το βράδυ της 21ης Νοεμβρίου του 2007 στην ΕΤ3. Επί τέλους, είπα θ΄ακούσω κάτι για
τα απερίγραπτα χάλια της "αυτοκυβέρνησής"μας,για τα οποία δεν μας καίγεται καρφάκι. Αλλ΄ατυχώς οι τρεις αξιόλογοι συνομιλητές που είχε καλέσει ο κ.Σαββίδης για να μας φωτίσουν σχετικά με τον τρόπο που εφαρμόζεται το πολίτευμα αυτό στη χώρα μας, ήταν πολύ ευγενικοί,πολύ επιφυλακτικοί,πολύ προσεκτικοί και κυρίως πολύ συνετοί και πολύ ανώδυνοι.Έτσι,δεν άγγιξαν τα πιο σημαντικά. Και τα πιο σημαντικά ήταν ακριβώς οι λόγοι για τους οποίους δεν μπόρεσε ποτέ,ούτε φυσικά μπορεί σήμερα, να λειτουργήσει αποτελεσματικά η Δημοκρατία στη χώρα που γεννήθηκε. Προϋπόθεση,εκ των ων ουκ άνευ, για να παίξουμε το ρόλο μας ως πολίτες,είναι να ξέρουμε πως λειτουργεί η οικονομία. Τι είναι ο καπιταλισμός,τι είναι ο σοσιαλισμός,τι είναι ο κομμουνισμός. Και γιατί στη χώρα μας επικρατεί ο καπιταλισμός και δεν μπόρεσε να επικρατήσει ο σοσιαλισμός ή ο κομμουνισμός; Tι προβλήματα έχει η χωρα μας με τις άλλες χώρες της Βαλκανικής; Τι είναι το μακεδονικό που μας ταλαιπωρεί τόσα χρόνια; Γιατί μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Τα ξέρουμ όλ΄αυτά και πολλά άλλα που,είτε το θέλουμε είτε όχι,καθορίζουν τη ζωή μας; . Και αν δεν τα ξέρουμε ούτε κι ενδιαφερόμαστε να τα μάθουμμε τι πολίτες είμαστε και πως θα λειτουργήσει η Δημοκρατία στη χώρα μας; Είναι σαν να έχουν βάλει στα χέρια μας ένα πολύ σπουδαίο μηχάνημα που εμείς δεν ξέρουμε και ούτε και μας νοιάζει να μάθουμε πως χρησιμοποείται. Ένα άλλο,τέλος, που μου έκανε εντύπωση στην εκπομπή,ήταν ότι δεν ερευνήθηκε καθόλου η μαρξιστική άποψη για τη Δημοκρατία. Στην Ελλάδα αυτή την άποψη την πληρώσαμε με 170.000 νεκρούς. Θα είχε πολύ ένδιαφέρον ν΄ακούσουμε για τη μαρξιστική "δημοκρατία" που επηρέασε τόσο κόσμο στη χώρα μας Κανένας όμως από τους συνομιλητές του κ.Σαββιδη δεν είχε κάτι να μας πει γι΄αυτό το ζήτημα. Τόσο ασήμαντο ήταν ένα θεμα που ταλαιπώρησε την Ευρώπη τα τρία τέταρτα του εικοστού αιώνα και στέρησε τόσες χώρες -και παραλίγο και την Ελλάδα-από τη Δημοκρατία;

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΙΟ ΣΠΟΥΔΑΙΑ

Η πολιτική σκέψη δεν ευδοκιμεί ιδιαίτερα στη χώρα μας. Δεν ενδιαφερόμαστε να μάθουμε τι ακριβώς είναι η δημοκρατία. Τι ακριβώς είναι ο κομμουνισμός,ο σοσιαλισμός,ο καπιταλισμός. Και,κυρίως, τι σημασία έχουν για τη ζωή μας οι πολιτικές μας ελευθερίες και τα πολιτικά μας δικαιώματα. Δεν είναι βέβαια λίγα αυτά τα πράγματα. Και χρειάζεtαι πολύ διάβασμα για να τα μάθει κάποιος. Εμεις όμως δεν το κάναμε ποτέ αυτό. Ούτε κι ενδιαφερόμαστε να το κάνουμε. Εκτός από λίγους,βέβαια.Απελπιστικά λίγους. Πληρώσαμε όμως πολύ ακριβα την πολιτική αγραμματωσύνη μας Μετατρέψαμε σε αλληλοσφαγή την εθνική αντίσταση κατά την κατοχή. Συνεχίσαμε ν΄αλληλοσκοτωνόμαστε ως το το 1949,χωρίς να ξέρουμε για ποιόν ακριβώς λόγο βγάζαμε τα μάτια μας. Οι πιο πολλοί σκότωναν για μη σκοτωθούν.Και είχαμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς,τρομακτικές ζημιές και μεγάλη καθυστέρηση στη μεταπολεμική μας ανασυγκρότηση. Αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν διδαχθήκαμε τίποτα απ΄αυτή την εθνική τραγωδία. Κι ούτε ενδιαφερθήκαμε ποτέ να ψάξουμε συστηματικά να εξακριβώσουμε τα πραγματικά αίτια και τους πραγματικούς αίτιους ή απατημένους. Μιλάω για τους πολλούς φυσικά. Για το λαό.Κι έχει ενδιαφέρον να δούμε μερικά τουλάχιστον απ΄όσα ακολούθησαν για ν΄αυξήσουμε την αυτογνωσία μας.To ΠΑΣΟΚ,για παράδειγμα, εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή της χώρας ως κόμμα μαρξιστικό αλλά μη δογματικό.Γιατί τώκανε αυτό; Γιατί πίστευε ο ιδρυτής του ότι ο μη δογματικός μαρξισμός,άγνωστος βέβαια στους πολλούς,ήταν το καλύτερο κοινωνικό σύστημα;Γιατί νόμιζε απλώς ότι μ΄αυτό θα κέρδιζε το λαό και θάπαιρνε την έξουσία; Οχι βέβαια. Ο λαός είχε μεσάνυχτα από μαρξισμό και δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον να τον γνωρίσει. Αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου που ίδρυσε το νέο κόμμα είχε ανάγκη από στελέχη για να το πλαισιώσουν και να το κινητοποιήσουν. Αυτοί που είχε από την Ένωση Κέντρου δεν του έφταναν και ίσως δεν του έκαναν. Μολονότι όμως ο ίδιος είχε παύσει προ πολλού να είναι μαρξιστής, έδειξε,περιέργως,μεγάλο ενδιαφέρον για τους μαρξιστές.Ο φυσικός τους χώρος, βέβαια ,ηταν το κομμουνιστικό κίνημα. Μέσα σ΄αυτό εκκολάφτηκαν αν δεν είχαν γίνει μαρξιστές μόνοι τους τους από προσωπικό ενδιαφέρον και πολύ διάβασμα. Πoλλούς απ΄αυτούς τους απέσπασε ο Ανδρέας Παπανδρέου από το κομμουνιστικό κίνημα ή τους στρατολόγησε στις παρυφές του. Και δεν ήταν δύσκολο να τους πείσει ότι μαζί του θα έφταναν ταχύτερα στο σοσιαλισμό, χωρίς κυνηγητά, χωρις φυλακές,χωρίς εξορίες και εκτελέσεις. Έτσι πολλοί πήγαν μαζί του. Αλλά στο σοσιαλισμό δεν έφτασαν. Ούτε και επρόκειτο βέβαια να φτάσουν. Το ΠΑΣΟΚ πήρε την εξουσία και την κράτησε 20 χρόνια. Αλλά δεν έκανε τίποτα για το σοσιαλισμό. Αυτό που προσπάθησε να κάνει ήταν ένας πιο ευαίσθητος καπιταλισμός που θα ευνοούσε ιδιαίτερα τις ψηφοθηρικες του επιδόσεις. Το ΚΚΕ παρουσίασε, αμέσως μόλις εμφανίστηκε, μια τραγική αντινομία. Δεν ξέρω αν την πήρε κανείς χαμπάρι. Καλούσε τους οπαδούς του να σκοτωθούν σ ένα αξικό αγώνα για να...ζήσουν καλύτερα. Κι αυτοί το έκαναν χωρίς να πιστεύουν σε κάποια μεταθανάτια ανταμοιβή. Αλλ΄αφαιρούσαν και από τους ταξικούς τους εχθρούς που σκότωναν,τη δυνατότητα να διαπιστώσουν πόσο είχαν παρεξηγήσει το σοσιαλισμό. Το κόμμα αυτό πάντως, μετά το στραπάτσο που έπαθε στη δεκαετία του 40 και την επαναφορά του στη νομιμότητα από τον Καραμανλή,το 1974 αρχισε σιγά σιγά να αναλαμβάνει. Επαναλήφθηκε όμως απλώς ένα πολύ γνωστό ελληνικό φαινόμενο. Αδιαφορία για το παρελθόν και αντιμετώπιση του παρόντος χωρίς πείρα χωρίς γνώσεις και χωρίς κριτήρια. Στις τελευταίες εκλογές το κόμμα αυτό συγκέντρωσε στην περιοχή της Αττικής,όπου έχει μαζευτει ο μισός πληθυσμός της χώρας το 9,2 τοις εκατό των ψήφων. Δηλαδή ένας μεγάλος αριθμός πολιτών, νέων κυρίως, προφανώς δεν ενδιαφέρθηκαν να μάθουν ποια υπήρξε η διαδρομή του κομμουνισμού στην Ευρώπη από το 1917 ως το 1990 και τι στοίχισε στη χώρα μας τη φοβερή δεκαετία του 40. Η σταθερή αύξηση της επιρροής του στη χώρα μας,σε συνδυασμό με όλα τ΄άλλα παλαβά,φαιδρά εως τραγικά που συμβαίνουν δεν προοιωνίζονται τίποτα το καλό για τον ταλαίπωρο αυτό τόπο. Ακόμη και η κυρία Κανέλλη προσχώρησε στο ΚΚΕ και έγινε και βουλευτής του. Η γυναίκα μου μου είπε ότι είναι πολύ μορφωμένη κοπέλλα. Αλλ΄αυτό αύξησε πιο πολύ την αμηχανία μου. Είναι δυνατόν μέσα σ΄αυτά που έμαθε να μην περιέχεται η γνώση του κομμουνισμού; Ή μήπως η βεβαιότητα ότι δεν θα πάρει την εξουσία την ενθάρρυνε να πειραματιστεί μαζί του εκ του ασφαλούς;

ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ: ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΒΛΑΚΕΣ

Δεν μ΄εντυπωσιάζει τίποτα στην περίπτωση των Σκοπιανών. Είναι το ίδιο βλάκες μ΄εμάς. Το ίδιο πολιτικά αγράμματοι. Το ίδιο ανιστόρητοι. Το ίδιο άκριτοι.Το ίδιο μυθομανείς.
Μόνο που η μεγάλη ιδέα που φύτεψε στα μυαλά τους ο Τίτο δεν ήταν μόνον ανιστόρητη και ανυποστατη. Ήταν και επικίνδυνη. Τους δίδαξε,δηλαδή,απο μικρά παιδιά στο σχολείο
ότι ήταν απόγονοι του μεγάλου Αλεξάνδρου και ότι εθνικός προορισμός τους ήταν ν΄απελευθερώσουν τους άλλους Μακεδόνες που ζούσαν σκλαβωμένοι στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία και να τους ενώσουν μαζί τους στη Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας. Κυρίως τους Μακεδόνες της Ελλάδας. Ποτέ,όμως, δεν υπήρξε τέτοια εθνότητα στη Βαλκανική. Τη σκαρφίστηκε και τη χρησιμοποίησε το 1945 ο Γιουγκοσλάβος κομμουνιστης ηγέτης για ν΄αρπάξει περιοχές από τη Βουλγαρία και την Ελλάδα και να βγει στο Αιγαίο. Δεν αποκλείεται καθόλου να υπάρχουν και στα Σκόπια άνθρωποι που να έχουν μυαλό και να έχουν μπει στον κόπο να μάθουν την πραγματική τους ιστορία. Αλλά ποιος τους λογαριάζει; Κι εδώ υπάρχουν άνθρωποι που μπήκαν στον κόπο και διάβασαν κι έμαθαν για την τραγωδία της "εθνικής αντίστασης" κατά την κατοχή,για τα Δεκεβριανά και τον εμφύλιο και τις χιλιάδες νεκρούς που μας εστοίχισαν. Οι πιο πολλοί όμως έχουν άγρια μεσάνυχτα και δεν τους ένδιαφέρει καθόλου να μάθουν τι πραγματικά συνέβη στη χώρα τους κατά τη φοβερή δεκαετία του 1940-1950. Και είναι αυτοί που επιτρέπουν αδιαμαρτύρητα να γίνονται όσα απαράδεκτα γίνονται. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στα Σκόπια. Έτσι η Ιστορία δεν παρουσιάζεται από τους λίγους που τη μελετούν και την ξέρουν. Παρουσιάζεται όπως θέλουν οι πολλοί αμαθείς και αγράμματοι. Δεν είναι λοιπόν ν΄απορεί κανείς όταν οι Σκοπιανοί αγωνίζονται ν΄απελευθερώσουν κάποιους ανύπαρκτους Μακεδόνες στην Ελλάδα κι εμείς μνημονεύουμε τα απερίγραπτα χάλια μας στην κατοχή ως "εθνική αντίσταση". Αυτή η "αντίσταση", που ήταν ένας άγριος όσο ηλίθιος αλληλλοσκοτωμός,μας στοίχισε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς. Και σ΄αυτόν έβαλε το χεράκι του και ο Τίτο που μας άφισε τους "Μακεδόνες" των Σκοπίων για να μη μείνουμε χωρίς δουλειά.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Υπάρχει δημοκρατία στην Ελλάδα. Τις πολιτικες ελευθερίες και τα πολιτικά δικαιώματα που αποτελούν τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις της,τα έχουμε. Όμως δεν αρκούν καθόλου για να μιλάμε για δημοκρατία. Η δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα που επιτρέπει σ΄ένα λαό να αυτοκυβερνηθεί. Και γι΄αυτό το λόγο κάποιοι Έλληνες τη σκέφτηκαν και την εφάρμοσαν πριν από δυόμισυ χιλιάδες χρόνια και πολλοί άλλοι τη συνέχισαν μέχρι σήμερα.Προσέξτε.Για να αυτοκυβερνηθούν. Καποιοι λαοί το πέτυχαν αυτό στον ένα ή τον άλλο βαθμό. Και κατάφεραν να έχουν δημοκρατία συνεχώς ή για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ή να έχουν δημοκρατία με διακοπές δικτατορίας. Πολλοί λαοί όμως δεν μπόρεσαν ποτέ τους να αυτοκυβερνηθούν και έζησαν συνεχώς κάτω από αυταρχικά καθεστώτα. Εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε καθόλου αξιοζήλευτοι απ΄αυτή την πλευρά. Και σήμερα τυχαία ζούμε μέσα σ΄ένα δημοκρατικό καθεστώς επειδή κάποιοι από μας το θέλησαν και οι περιστάσεις εθνικές και διεθνείς τους το επέτρεψαν. Mια χαρά μπορούσαμε να ζούμε σήμερα κάτω από μια δικτατορία,ως λαός φυσικά.Όχι ως μειοψηφίες. Και δεν θα κάναμε τίποτα για να την αποτινάξουμε.Όπως δεν το κάναμε άλλωστε ποτέ μας.Κάτι μειοψηφίες μόνο κινήθηκαν. Αλλά κι αυτες δεν ήταν καθόλου βέβαιο ότι απέβλεπαν απλώς στην αποκατάσταση των πολιτικών τους ελευθεριών και δικαιωμάτων. Ασφαλώς και τα ήθελαν αυτά. Αλλά τα ήθελαν για να επιδιώξουν άλλους σκοπούς που δεν ήταν όμως καθόλου δημοκρατικοί. Για να λειτουργήσει η δημοκρατία πρέπει οι πολίτες που την έχουν επιλέξει να γνωρίζουν τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα,που αντιμετωπίζει μια σύγχρονη κοινωνία.Αλλά να γνωρίζουν καιιστορία για να ξέρουν τι προβλήματα αντιμετωπίζει η χώρα τους στις διεθνείς της σχέσεις. Αυτά όμως απαιτούν μυαλά και γνώσεις που πολύ λίγοι διαθέτουν ή μπορούν ν΄αποκτήσουν. Πόσοι ακριβώς είναι αυτοί δεν ξέρουμε. Στη χώρα μας ποτέ δεν ενδιαφερθήκαμε να κάνουμε δημοσκοπήσεις και έρευνες για να μάθουμε ποια είναι τα πραγματικά επίπεδα της νοημοσύνης μας και η έκταση των γνώσεών μας. Υπθέτουμε μόνον από την προσωπική μας κρίση και γνώση ότι πολύ λίγοι θέλησαν, μπόρεσαν και έμαθαν όσα ήταν αναγκαία για ν΄ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους ως πολιτών. Οι πιο πολλοί,οι απελπιστικά πολλοί, έχουν άγρια μεσάνυχτα. Πάμε στις κάλπες και εκλέγουμε κάποιους για να κυβερνήσουν τον τόπο. Αλλά δεν ενδιαφερθήκαμε ούτε και μπορέσαμε ποτέ μας να μάθουμε ποιοι είναι και τι κάνουν οι άνθρωποι αυτοί. Και δεν μπορούμε ούτε κι ενδιαφερόμαστε να κρίνουμε τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους αν και επηρεάζουν τη ζωή μας. Έχουμε δηλαδή ένα πολίτευμα που μας ανοίγει μεγάλες προοπτικές αλλά εμείς δεν ξέρουμε τι να το κάνουμε.

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

Οι καταλήψεις είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Δικαιούνται,συνεπώς,παγοσμίου βραβείου ανοησίας. Το κράτος δεν μπορεί να κάνει καλύτερα σχολεία απ΄αυτά που ξέρουμε. Καμμία μα καμμία ανθρώπινη κοινωνία δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να ζήσει ελεύθερα και αβίαστα μέσα σ΄ένα σοσιαλιστικό καθεστώς. Κι αυτό που κατάφερε να επιβληθεί με τη βία στη Ρωσία το 1917 και κατόπιν σε πολλές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης,δεν μπόρεσε τελικά να επιβιώσει.Σάπισε και κετέρευσε μόνο του.Οι άνθρωποι αποδίδουν και μάλιστα εντυπωσιακά, μόνο μέσα στον καπιταλισμό. Δηλαδή μέσα στο πιο ελεεινό κοινωνικό σύστημα που υπάρχει.Γιατί αυτό τους πάει. Είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους. Κι ας το καταργιώνται πολλοί στο βαθμό που τους ξεβολεύει και τους κάνει δυστυχισμένους.Όταν λοιπόν κάποια ανόητα παιδιά για να κάνουν κοπάνα και χαβαλέ παπαγαλίζουν αυτά που λένε κάποιοι μεγάλοi,δεν είναι να τα παίρνει κανείς στα σοβαρά. Και δεν τα παίρνει βέβαια αν έχει μυαλό. Ας ελπίσουμε ότι παρά την ανοησία που ευδοκιμεί απελπιστικά στη χώρα μας, θα μπορέσουμε τελικά να κάνουμε όσα περισσσότερα μπορούμε εκπαιδευτικά ιδρύματα,έξω από τα όρια της στείρας γραφειοκρτατίας, που ευνοούν οι περίεργοι "σοσιαλιστές" της χώρας μας.