ΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ;

Οι καλοί τρόποι μας εμποδίζουν να μιλήσουμε ανοιχτά για τους πραγματικούς λόγους, που αγνοούμε πολλά και σοβαρά πράγματα για τη ζωή του τόπου μας και ενδιαφερόμαστε μόνον για ασήμαντα που έχουν σχέση με την προσωπική μας ζωή, τις φιλικές μας σχέσεις, και τη διασκέδασή μας. Εμφανίζονται αυτές οι προτιμήσεις μας σαν απλή μετατόπιση του ενδιαφέροντός μας σε ορισμένα θέματα κι εγκατάλειψη άλλων, που θα μπορούσαμε, αν θέλαμε, να ενδιαφερθούμε και γι΄αυτά. Όμως, το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό απ΄οσο μας επιτρέπουν οι καλοί μας τρόποι να αναγνωρίζουμε. Έχει σχέση με τη νοημοσύνη μας. Και η νοημοσύνη μας δεν είναι επιλογή μας. Δεν διαλέγουμε εμείς αν θα γεννηθούμε έξυπνοι η βλάκες, πολύ έξυπνοι ή πολύ βλάκες. Στο μάκρος του χρόνου θα αποδειχθεί αυτό και μάλιστα με τρόπους που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Ένας απ΄αυτούς, ο κυριότερος κατά τη γνώμη μου, είναι να διαβάζουμε και να μαθαίνουμε. Αλλά, προσέξτε. Να διαβάζουμε πέρα από το υποχρεωτικό διάβασμα που κάνουμε για ν΄αποκτήσουμε τίτλους σπουδών. Πέρα από τις εφημερίδες ή τα περιοδικά που παίρνουμα για να ενημερωθούμε. Να διαβάζουμε για να μάθουμε όσα μπορούμε περισσότερα, πέρα απ΄όσα μας έμαθαν. Αυτά και μόνον αυτά μας βοηθούν ουσιαστικά να μάθουμε τον κόσμο, που μέσα του βρεθήκαμε. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Και, τελικά, αυτά που έχουν την πιο μεγάλη σημασία, δεν είναι αυτά που πήραμε από τον κόσμο. Είναι αυτά που του δώσαμε. Όμως, για να δώσεις κάτι, πρέπει να το αποκτήσεις πρώτα εσύ. Κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο να το κάνεις. Πρέπει να έχεις γεννηθεί ικανός να το αποκτήσεις. Ο Ωνάσης απέκτησε λεφτά γιατι δεν μπορούσε να αποκτήσει σοφία. Αν μπορούσε να κάνει το δεύτερο θάμενε φτωχός. Αλλά, τι έχει μεγαλύτερη αξία για την ιστορία; Πως θα ζήσεις ή τι θ΄αφήσεις;

ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ

Τα δύο πιο χαρακτηριστικά τεκμήρια της διανοητικής ανεπάρκειας των ανθρώπων είναι η πίστη τους στο Θεό και η αδυναμία τους να αυτοκυβερνηθούν. Άλλωστε, το ένα φέρνει το άλλο. Δεν είναι τυχαίο ότι στις κοινωνίες τους επικρατεί ανετότερα το χειρότερο των πολιτευμάτων. Ο καπιταλισμός.

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΒΛΑΚΕΣ

Πολλοί δεν το καταλαβαίνουν γιατί δεν έχουν περισσότερα μυαλά από τα παιδιά τους. Πρέπει όμως να το πάρουμε χαμπάρι ότι οι νεαροί, που συνήθως οργανωμένα και χωρίς καμμιά κατεύθυνση, καταστρέφουν αυτοκίνητα, καταστήματα, σπίτια και συνήθως δημόσια περιουσία, πάσχουν από διανοητική ανεπάρκεια. Είναι βλάκες, δηλαδή, Συνεπώς, όταν οι γονείς τους δεν μπορούν ή δεν ξέρουν πως να αναλάβουν τη συμμόρφωσή τους, πρέπει να κλείνονται σε ιδρύματα, όπου κατάλληλοι εκπαιδευτές θα τους εξηγούν τις κοινωνικές συνέπειες της συμπεριφοράς τους. Κυρίως πρέπει να τους βοηθούν να καταλάβουν ότι η συμπεριφορά τους ίδιους. Και τέλος, πρέπει να τους εξηγείται, με τρόπο πειστικό, πόσο ευεργετική είναι η σωστή κοινωνική συμπεριφορά για όλα ανεξαιρέτως τα μέλη μιας κοιωνίας. Δεν μπορώ να ξέρω αν όλοι οι νεαροί βλάκες θα συμμορφωθούν. Αλλά πιστεύω ότι η κοινωνία πρέπει να ψάχνει και να βρίσκει θετικούς τρόπους για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της. Γιάννης Αθανασούλιας.

ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ

Στην Ελλάδα, βέβαια, διαβάζουμε κάποιοι. Αλλά γιατί διαβάζουμε; Διαβάζουμε, απλώς για να εξασφαλίσουμε κάποιους τίτλους σπουδών, που ίσως μας εξασφαλίσουν μια θέση στο δημόσιο. Διαβάζουμε για να μάθουμε κάτι που είναι αναγκαίο για να κάνουμε καλύτερα τη δουλειά μας. Διαβάζουμε για να πληροφορηθούμε τις τυχόν νέες εξελίξεις στην επιστήμη που υπηρετούμε και να μπορέσουμε έτσι να την ασκήσουμε καλύτερα. Και διαβάζουμε ακόμη για να πληροφορηθούμε τα τρέχοντα γεγονότα, εσωτερικά και διεθνή και να είμαστε ενημερωμένοι σχετικά με το τι συμβαίνει γύρω μας. Υπάρχει, δηλαδή, κάποιος εγωκεντρισμός στη σχέση μας με το βιβλίο. Δεν χάνουμε τον καιρό μας για να μάθουμε πράγματα που μας είναι άχρηστα, όπως, λόγου χάρη, αν υπάρχει ο θεός που έστειλε το γιο του τη Γη για να σταυρωθεί και να μας σώσει. Αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο. Αν υπάρχουν άλλα κοινωνικά συστήματα καλύτερα από το δικό μας ελεεινό σύστημα των δύο τρίτων. Πως έζησαν οι πρόγονοί μας, τι λάθη έκαναν και αν τα πληρώνουμε εμείς μέχρι σήμερα. Και γιατί, ενώ έχουμε τρία σοσιαλιστικά κόμματα, που το ένα μάλιοστα κυβέρνησε τη χώρα 20 χρόνια, δεν έχουμε κάνει ούτε ένα βήμα στο σοσιαλισμό. Δεν χρειάζεται να κάνουμε πολύ κόπο για να καταλάβουμε – όσοι μπορούμε εννοείται – ότι το διανοητικό μας όργανο είναι ακόμη ατελέστατο. Αρκεί να ρωτήσουμε στην τύχη, όχι έναν αμόρφωτο, αλλά ένα δικηγόρο, ένα γιατρό, έναν αρχιτέκτονα, ένα φυσικό, ένα φιλόλογο ή ένα διανοούμενο, γιατί αλληλοσφαζώμαστε έξι ολόκληρα χρόνια, από το 1943 ως το 1949. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα ξέρουν τι να μας πουν.. Αλλ΄αν δεν έχουν χρησιμοποιήσει το μυλό τους για να μελετήσουν τόσο τραγικά γεγονότα, που μας εστοίχισαν πολλές δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, γιατί να το χρησιμοποιήσουν για να μελετήσουν άλλα κοινωνικά προβλήματα που δεν έχουν καμμιά σχέση με τα προσωπικά τους ενδιαφέροντα;

ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ;

Δεν έχουμε κανένα λόγο να καμαρώνουμε για τη νοημοσύνη μας. Από τα πολύ παλιά χρόνια μέχρι σήμερα, πιστεύουμε παραμύθια ως πραγματικότητες. Έχουμε θεμελιώσει μάλιστα ολόκληρη τη ζωή μας σ΄αυτά και αρνούμαστε ευλαβικά να τα σκεφτούμε απλώς και να τα συζητήσουμε. Είμαστε ψυχολογικά βολεμένοι και δεν έχουμε καμμιά διάθεση να χαλάσουμε τη βολή μας. Και λόγω μικρόνοιας, αμάθειας και ακρισίας, έχουμε κάνει αλλεπάλληλα τραγικά λάθη που τα πληρώσαμε πολύ ακριβά σε αίμα και καταστροφές. Θα ασχοληθώ με ένα μόνον αλλά πολύ σημαντικό. Τη θρησκεία μας.Τον 6ο και τον 5ο αιώνα π.χ. οι Έλληνες σοφοί,που είπαν τόσο σπουδαία πράγματα στους ανθρώπους, δεν έφτιαναν θεούς . Την αλήθεια έψαχναν να βρουν. Αλλά οι πολλοί δεν είχαν ανάγκη από την αλήθεια. Ούτε καταλάβαιναν καν τι τους έλεγαν οι σοφοί τους. Oι λαοί ζουν.Δε σκέπτονται. Κι έχουν ανάγκη από θεούς που να τους κάνουν ό,τι δεν μπορούν να κάνουν οι ίδιοι. Έτσι, οι Έλληνες εκείνης της εποχής, μη βρίσκοντας κατασκευαστες θεών στην Ελλάδα, αναγκάστηκαν να κάνουν εισαγωγή από το Ισραήλ, που ειδικευόταν στο είδος. Είχαμε βέβαια θεούς. Αλλά μας έμοιαζαν πολύ και δεν τους είχαμε μεγάλο σεβασμό. Αυτοί που μας πρόσφεραν κάποιοι Εβραίοι που ήρθαν από το Ισραήλ μας φάνηκαν καλύτεροι. Βέβαια δεν είχε πιάσει εκεί πέρα το θεολογικό παραμύθι τους. Κανένας δεν γεννήθηκε εκεί, όπως μας είπαν οι ευαγγελιστές και κανένας δεν αναστήθηκε αφού σταυρώθηκε. Οι ίδιοι οι Εβραίοι δεν είδαν και δεν έζησαν τέτοια αφύσικα πράγματα. Δεν υπάρχει κανένα ιστορικό κείμενο, που να αναφέρει έστω και σαν απλή φήμη ότι αναστήθηκε κάποιος που είχε σταυρωθεί στο Ισραήλ. Εν τούτοις, αυτή τη φανταστική ιστορία που δεν έχει καμμιά πραγματική βάση και στο Ισραήλ είχε πεταχτεί στα αζήτητα, την έχουν σήμερα ως θρησκεία τους δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι. Μπορεί να μας πει κάποιος γιατί;






αα

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟ 1938 ΩΣ ΤΟ 2006

Kάθησα κι έγραψα ένα βιβλίο 350 σελίδων. Ο τίτλος του είναι ΑΝ ΞΕΡΑΜΕ. Τυπώθηκε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων το 2006. Πεντακόσια μόνο. Ο σκοπός του δεν ήταν εμπορικός. Ήθελα απλώς να γράψω όσα έζησα, διάβασα κι εμαθα από το 1938 ως το 2006, για να μη χαθούν μαζί μου όταν θα πέθαινα. Ήταν φοβερά και πολύ διδακτικά γεγονότα που ίσως αποδεικνύονταν χρήσιμα σε όσους τα διάβαζαν. Το βιβλίο αυτό δεν μπορεί κανείς να το βρει στα βιβλιοπωλεία σήμερα. Κάτι λίγα αντίτυπά του έχουν μείνει στο σπίτι μου. Το έβαλα όμως στην ιστοσελίδα μου στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ, όπου μπορεί κανείς να το βρει και να το διαβάσει πληκτρολογώντας απλώς το όνομά μου. Δεν θα χάσει αν αφιερώσει λίγο από το χρόνο του για να επωφεληθεί από την πείρα ζωής ενός άλλου ανθρώπου. Γιάννης Αθανασούλιας. Τηλ. 210 7786718

Ο ΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

Ο φόνος του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από αστυνομικό όργανο και τα όσα ακολούθησαν, εκτός φυσικά από τα αναμενόμενα και δικαιολογημένα σε παρόμοιες περιπτώσεις, δεν μας δίνουν καθόλου κολακευτικές εικόνες για την κοινωνία μας. Θα έλεγα ότι ήταν μια ακόμη απεικόνιση της απερίγραπτης και απελπιστικής διανοητικής μας ανεπάρκειας. Μονολεκτικά, βλακείας.

ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ

Τι νομίζει ότι μας πρόσφερε η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ με το βιβλίο που μας μοίρασε για τα Δεκεμβριανά του 1944; Ενημέρωση; Ο Θεός να την κάνει. Ο κ. Ζεβελάκης, που έγραψε τον πρόλογο του βιβλίου και στη συνέχεια παρέθεσε όλες εκείνες τις φωτοτυπίες από τις πρώτες σελίδες εφημερίδων εκείνης της εποχής, κομμουνιστικών, μη κομμουνιστικών και αντικομμουνιστικών, συγκάλυψε μάλλον την ιστορική αλήθεια αντί να τη φανερώσει. Δεν πιστεύω ότι το έκανε από πρόθεση. Μάλλον δεν το ήξερε. Το ΚΚΕ, από τότε που ιδρύθηκε, έπαψε γρήγορα να είναι ένα ανεξάρτητο ελληνικό πολιτικό κόμμα. Δέχτηκε ανεπιφύλακτα τους 21 όρους της Κομιντέρν και έγινε μέλος της. Έγινε, δηλαδή, τμήμα ενός διεθνούς επαναστατικού στρατού, που το επιτελείο του βρισκόταν στη Μόσχα. Από κει μόνον έπαιρνε εντολές. Γι αυτό, όταν η Γερμανία του Χίτλερ κατέλαβε τη χώρα μας τον Απρίλη του 1941, το ΚΚΕ δεν ξεσηκώθηκε για να κάνει αντίσταση. Ίσχυε ακόμη το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο του 1939. Το κόμμα αυτό δεν μπορούσε να ενεργήσει με τρόπο αντίθετο ή διαφορετικό απ΄αυτόν που του υπαγόρευε η πολιτική της Κομιντέρν. Και πραγματικά, το μόνο που βρήκε να κάνει τότε, ήταν να ιδρύσει ένα Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας και να καλεί τον κόσμο να προσχωρήσει σ΄αυτό και ν΄αρχίσει να ζητάει από τη Σοβιετικη Ένωση να μεσολαβήσει στη φίλη της ναζιστική Γερμανία να μας να μας αφήσει ελεύθερους! Μόνον όταν η λυκοφιλία εκείνη έληξε με την επίθεση του παρανοϊκού Χίτλερ εναντίον των σοβιετικών συμμάχων του, με τους οποίους είχε αρχίσει τον Β Παγκόμιο Πόλεμο, οι Έλληνες κομμουνιστές μπορούσαν πια να κάνουν αντίσταση κατά των ξένων κατακτητών. Αυτό έγινε τον Ιούνιο του 1941. Αλλά προσέξτε με τι τρόπο έγινε, γιατί έχει πολύ μεγάλη σημασία για την εθνική τραγωδία που ακολούθησε, για πολύ καιρό έπειτα. Το ΚΚΕ δεν έμφανίστηκε στην αντίσταση με τον πραγματικό του τίτλο, τις κόκκινες σημαίες του και τα σφυροδρέπανά του. Τάκρυψε όλ΄αυτά και εφάρμοσε την τακτική των «ενιαίων μετώπων», που είχε εξαγγείλει ως υποχρεωτική για όλα τα Κ.Κ. η Κομμουνιστική Διεθνής, με τις αποφάσεις του 7ου Συνεδρίου της τον Ιούλιο του 1935, πράγμα βέβαια που δεν ήξερε ο λαός ούτε κι ενδιαφέρθηκε ποτέ του να μάθει. Κάλεσε, λοιπόν, τρεις μη κομμουνιστές μικροκομματάρχες, τον Σωμερίτη, τον Τσιριμώκο και τον Βογιατζή και άρχισε να συζητάει μαζί τους την ίδρυση ενός ενιαίου απελευθερωτικού μετώπου. Οι συζητήσεις κράτησαν ως τις 27 Σεπτεμβρίου, οπότε υπογράφηκε το σύμφωνο ίδρυσης του Ε.Α.Μ. Δηλαδή, του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου,. Από την πλευρά του ΚΚΕ υπέγραψε ο Λευτέρης Αποστόλου. Έτσι, το ΚΚΕ, ενώ αυτό δημιούργησε το ΕΑΜ και το είχε έκτοτε υπό τον πλήρη έλεγχό του, εμφανίστηκε σαν να είχε μόνο το ένα τέταρτο της ευθύνης ίδρυσής του. Αμέσως κατόπιν το ΚΚΕ επιδόθηκε δραστήρια στη στρατολόγηση νέων μελών για το ΕΑΜ, πράγμα που δεν ήταν καθόλου δύσκολο εκείνη την εποχή. Έτσι αύξησε ραγδαία τη δύναμή του και πλησίασε γρήγορα τα δύο εκατομμύρια μέλη. Απ΄αυτή τη δύναμη συγκρότησε ένα κομματικό στρατό, τον ΕΛΑΣ, που έφτασε τις 50.000 μαχητές και ενισχύθηκε σημαντικά σε οπλισμό όταν κατέρρευσε η φασιστική Ιταλία το 1943. Μ΄αυτή τη δύναμη, όταν εφυγαν οι Γερμανοί από την Ελλάδα, επιχείρησε να πάρει με τη βία την εξουσία κατά το Δεκεμβριανό κίνημα και κατά τον Εμφύλιο του 1946 – 1949, αλλά χωρίς επιτυχία.

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ

Εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια πιστεύουμε τα ίδια παραμύθια που μας δίδαξαν κάποιοι από παιδιά. Αλλά κι αυτοί οι κάποιοι τα διδάχθηκαν από άλλους με την ίδια ανευθυνότητα και επιπολαιότητα που τα μετέφεραν σ΄εμάς. Κανένας δεν διανοήθηκε ποτέ να τα ψάξει, να τα κρίνει και να τ΄απορρίψει αν χρειαστεί. Ούτε να τα σκεφτούμε καν δεν μας άφησαν. Απορώ με την ευκολία που πολλοί δέχονται ότι κανένας δεν μας εμποδίζει να σκεφτώμαστε. Και ότι μπορούμε ν΄αλλάξουμε όσα βρήκαμε έτοιμα. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι όταν γεννιέσαι σε μια κοινωνία όπως η ελληνική που αρχίζει από πολύ νωρίς να σε φορτώνει όρισμένες βεβαιότητες για το Θεό, τη θρησκεία και την εκκλησία, που μπορεί να τις κουβαλάς μια ζωή, χωρίς να τολμήσεις ποτέ σου να τις αμφισβητήσεις. Κι αυτές οι βεβαιότητες, χωρίς ό ίδιος να το καταλαβαίνεις σε κάνουν να δέχεσαι και να υπομένεις καταστάσεις παράλογες, εξωφρενικές ή και κακουργηματικές και να εμποδίζεται, αν δεν γίνεται αδύνατη η επιβολή του νόμου. Τις ζούμε αυτές τις καταστάσεις τον τελευταίο καιρό σε μοναστήρια, μέσα και έξω από το Άγιο Ορος. Και απορούμε πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα μεσαιωνικά πράγματα τον 21ο αιώνα.