ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΣΗΜΕΡΑ;

Τι λείπει από την Ελλάδα σήμερα; Λείπει αυτό ακριβώς που την έκανε κάποτε διάσημη.Η σκέψη. Πριν από δυομισυ χιλιάδες χρόνια κάποιοι Έλληνες -όχι όλοι - έδωσαν στην ανθρωπότητα τη δημοκρατία, τη φιλοσοφία και την επιστήμη. Από τότε κάναμε κοιλιά.Θα σταματήσουμε κάποτε να υμνούμε τους αρχαίους ημών προγόνους και να κοιτάξουμε να κάνουμε κάτι κι εμείς;

ΩΣ ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ;

Ως που μπορεί να φτάσει το μυαλό μας; Δεν υπάρχουν όρια. Τα όρια τα βάζουμε εμείς οι ίδιοι. Και είναι θρησκευτικά, ιδεολογικά, πολιτικά και διάφορα άλλα, κυρίως φαντασιοπληξίες που έχουν γίνει αποδεκτές από τους πολλούς. Ανάλογα με το πόσο τους κόβει, βέβαια. Γιατί το μυαλό δεν είναι δική μας επιλογή. Και οι πιο πολλοί, οι απελπιστικά πιο πολλοί το χρησιμοποιούμε μόνο για να τη βγάζουμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Όχι για να σκεφτώμαστε. Έτσι για εκατοντάδες ή και για χιλιάδες χρόνια πιστεύουμε τα ίδια και τα ίδια. Όχι βέβαια γιατί είναι σωστά αλλά γιατί έτσι τα βρήκαμε. Βολευτήκαμε, λοιπόν, ψυχικά μ΄αυτά ή απλώς βαρεθήκαμε ή δεν είxαμε κανένα λόγο να τα ψάξουμε να δούμε αν στέκουν κι αν αξίζει να τα διατηρήσουμε. Κι αυτό συμβαινει με όλους τους λαούς. Μερικοί μάλιστα μένουν αμετακίνητα προσηλωμένοι σε όσα βρήκαν από τους προγόνους τους. Αλλά και στους άλλους που προοδεύουν και φτιάνουν όλ΄αυτά τα θαυμαστά πράγματα που βλέπουμε γύρω μας, ελάχιστοι είναι αυτοί που σκέπτονται τόσο ανοιχτά, ώστε να παραβιάζουν τα όρια που έχουν τεθεί από τους πολλούς. Και συνήθως αποφεύγουν να τα εξωτερικεύσουν γιατι βλέπουν πόσο μάταιο είναι να ξυπνήσεις πνευματικά ενδιαφέροντα στις μεγάλες λαϊκές μάζες. Και φυσικά πόσο πιο πιθανό είναι να παρεξηγηθείς και να έχεις δυσάρεστα μπλεξίματα. Για παράδειγμα, άντε να βγεις και να πεις σε κανένα μεγαλοβδομαδιάτικα, ότι είναι θεολογικά παραμύθια χωρίς καμμιά πραγματική βάση όσα πιστεύουμε εμείς οι χριστιανοί δυο χιλιάδες χρόνια. Θα σε πάρει για τρελλό. Πρέπει να περάσουν αρκετές χιλιάδες χρόνια ακόμη. Μήπως κι εμφανιστεί κανένα νέο ανθρώπινο είδος που να σκέπτεται τα αυτονόητα.

Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟΣ

Ο μόνος τρόπος να γλυτώσουμε από τα νοσηρά παράγωγα του αθλητισμού είναι να τελειώνουμε με τον αθλητισμό. Άχρηστος είναι. Εντελώς άχρηστος. Όποιος έχει αντίρρηση ας παραθέσει τα επιχειρήματά του. Ας μας εξηγήσει, δηλαδή, τι νόημα έχει σήμερα αν κάποιοι τρέχουν πιο γρήγορα, σηκώνουν μεγαλύτερα βάρη, πηδάνε πιο ψηλά ή ρίχνουν ένα ακόντιο ή ένα δισκο πιο μακριά. Αυτά μπορεί να τα κάνει κι ένας βλάκας. Εντελώς βλάκας μάλιστα. Αρκεί να έχει την αναγκαία σωματική δύναμη. Και μπορεί αυτά τα πράγματα να είχαν καποια σημασία κάποτε, αλλά σήμερα δεν έχουν. Ο πολιτισμός δεν χτίζεται με τα χέρια και με τα πόδια. Με τα μυαλά χτίζεται. Αυτά, λοιπόν, πρέπει να προσέχουμε κι αυτά να μετράμε. Όχι το πόσο γρήγορα τρέχουμε, πόσο ψηλά πηδάμε ή πόσα βάρη σηκώνουμε.

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Το πιο εύκολο πράγμα στην Ελλάδα σήμερα είναι να βρίσκεις και να καταγγέλλεις κρούσματα διαφθοράς. Το πιο δύσκολο είναι να βρεις τις αιτίες που την προκαλούν. Και το ακόμη πιο δύσκολο είναι να βρείς αν και με τι τρόπο μπορεί να εξαλειφθεί αυτό το κακό. Tο ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το ντοπάρισμα των αθλητών. Σύμπτωμα διαφθοράς είναι κι αυτό. Κι έχει τις ίδιες ακριβώς αιτίες με όλα τ΄άλλα συμπτώματα. Αλλά, όπως συνήθως, γίνονται ατέλειωτες συζητήσεις γι αυτό το κοινωνικό φαινόμενο, επειδή εξάπτει το ενδιαφέρον του κοινού και ανεβάζει την τηλεθέαση. Βγαίνει, δηλαδή κέρδος για κάποιους κι απ΄αυτή την ιστορία, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. . Το ζήτημα είναι να στρωθούμε και ν΄αναζητήσουμε τα γενεσιουργά αίτια των νοσηρών φαινομένων της κοινωνίας μας. Μπορούμε όμως; Φοβούμαι ότι το πρόβλημα είμαστε εμείς οι ίδιοι και γι΄αυτό το λόγο δεν μπορεί να λυθεί. Ο αθλητισμός για παράδειγμσ. Του έχουμε δώσει πολύ μεγάλη σημασία. Και οι πρωτιές είναι τόσο όσο σπουδαίες, ώστε πρέπει να επιδιώκονται με κάθε τρόπο, θεμιτό ή αθέμιτο. Έτσι ανοίγει διάπλατα ο δρόμος της διαφθοράς. Eμείς οι ίδιοι την έχουμε κάνει προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για να επιτευχθούν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αλλά έχει πραγματικά ο αθλητισμός τόσο μεγάλη σημασία όσο αυτή που του δίνουμε; Όχι βέβαια. Καμμιά κοινωνία δεν πήγε μπροστά με τα χέρια και τα πόδια των μελών της. Με τα μυαλά τους πήγε. Άν τα διέθεταν βέβαια. Όμως δεν υπάρχουν αθλήματα του μυαλού. Μόνο αθλήματα των μελών του σώματος από το λαιμό και κάτω υπάρχουν. Λες και μόνον τό πόσο γρήγορα τρέχουμε, πόσα βάρη σηκώνουμε ή πόσο ψηλά πηδάμε έχει σημασία. Όχι το πόσο μας κόβει και τι μπορούμε να κάνουμε για να πάει μπροστά η κοινωνία μας.

ΠΑΛΙ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ

Διερωτηθήκατε ποτέ πως ξεφύτρωσαν οι περίεργοι αυτοί "μακεδόνες" των Σκοπιων,που ήταν άγνωστοι πριν από το 1945; Μου είναι δύσκολο να το φανταστώ. Το πιο σίγουρο στην Ελλάδα είναι η άγνοιά μας για τα παθήματά μας λόγω αγνοίας.΄Αν μου έδειχναν κάποτε έναν Έλληνα που να μπορούσε να μου πει τι έγινε στην Ελλάδα από την κατοχή ως το 1949, εγώ θα έπεφτα ξερός από την έκπληξή μου. Έχουμε πληρώσει στο παρελθόν και μάλιστα πολύ ακριβά την αδυναμία μας ή την απροθυμία μας να δούμε και να μελετήσουμε πράγματα που βρίσκονταν λίγο πιο πέρα από τη μύτη μας. Κάτι παρόμοιο συνέβη και στην παρίπτωση του μακεδονικού.΄Όταν το 1944 οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη Γιουγκοσλαβία, ακολούθησαν σ΄αυτή τη χώρα τρελλά πράγματα. Ο κομμουνιστής ηγέτης της Γιόσιπ Μπρος Τίτο, αφού κατάφερε να βγάλει από τη μέση όλους τους αντιπάλους του,στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής - ακριβώς όπως επιχειρήθηκε και σην Ελλάδα από τους κομμουνιστές με το ΕΑΜ -πήρε χωρίς εκλογές την εξουσία. Δεν υπήρχαν πια αντίπαλοι για να τον εμποδίσουν. Επέβαλε λοιπόν κομμουνιστική δικτατορία.Και ονόμασσε την 6η "ομόσπονδη δημοκρατία" της Γιουγκοσλαβίας Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας. Επρόκειτο για μια πολιτική απάτη που εμάς τους Έλληνες μας έβαλε σε μεγάλους μπελάδες. Στη βαλκανική δεν υπήρξε ποτέ εθνότητα Μακεδόνων. Ο Τίτο τη σκαρφίστηκε και την έφτιασε από το τίποτα.Εβαλε δικούς του ανθρώπους στα σχολεία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας που δίδαξαν όλες τις νέες γενιές των κατοίκων της ότι οι Σκοπιανοί είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και έχουν ως ιστορική αποστολή ν΄απελευθερώσουν τους Μακεδόνες αδελφούς τους που ζουσαν σκλαβωμένοι στη "Μακεδονία του Αιγαίου", την ελληνική Μακεδονία δηλαδή και στη "Μακεδονία του Πιρίν" που ανήκε στη Βουλγαρία. Και ναι μεν κατάφερε ο Τίτο το 1947 ν΄αρπάξει από τη Βουλγαρία τη Μακεδονία του Πιρίν, με τη συμφωνία του Μπλεντ επειδή κι αυτή τότε ήταν Λαϊκή Δημοκρατία. Αλλά όταν ο Στάλιν τον επόμενο χρόνο τον πέταξε έξω από τον Αναταλικό Συνασπισμό, η συμφωνία του Μπλεντ ακυρώθηκε. Και οι Βούλγαροι του Πιρίν έσκισαν τις μακεδονικές ταυτότητες που τους είχε δώσει ο Τίτο και ξανάγιναν Βούλγαροι. Εμείς τη γλυτώσαμε τότε. Γιατί συντρίψαμε την ένοπλη κομμουνιστική ανταρσία του 1944-1949.Αλλά στη συνέχεια δεν κάναμε τίποτα απ΄όσα έπρεπε και μπορούαμε να κάνουμε. Κι αφήσαμε την πολιτική απάτη του Τίτο να μας ταλαιπωρεί μέχρι σήμερα.Το μακεδονικό έμεινε άλυτο. Αλλά δεν είναι μικρές και οι ευθύνες των Αμερικανών γι΄αυτή την απαράδεκτη εκκρεμότητα. Ο κ Μπους και οι επίσης αγράμματοι συνργάτες του, όπως η κυρία Κοντολίζα Ράίς, δεν μπήκαν στον κόπο να κοιτάξουν τους παλιούς φακέλλους της CIA. Ki έτσι σήμερα επιβραβεύουν ουσιαστικά μια πολιτική απάτη που διαπράχθηκε από ένα κομμουνιστή ηγέτη μετά το 1945.