Εκδόθηκε το 2006. Σελίδες 44.
Αποθηκεύστε το βιβλίο στον Η/Υ σαςΣτο πρώτο μέρος υποστηρίζει ότι την έννοια του Θεού μπορείς να την προσεγγίσεις μόνο μέσω της φιλοσοφίας. Ποτέ μέσω της θρησκείας. Η θρησκεία δεν ψάχνει να βρει την αλήθεια. Την έχει βρεί. Αλλά όχι με το μυαλό. Την έχει βρεί με την καρδιά γιατί ικανοποιεί ψυχικές, συναισθηματικές ανάγκες. Όχι λογικές. Όχι επιστημονικές.
Γι΄αυτό, θα χασει τον καιρό του όποιος προσπαθήσει να βρει ιστορικές μαρτυρίες για την ανάσταση του Ιησού στο Ισραήλ. Δεν υπάρχουν. Όταν υποτίθεται ότι συνέβη αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός,δεν το έμαθε κανένας στο Ισραήλ . Ούτε και γράφτηκε τίποτα γι΄αυτό. Παραμένει,λοιπόν, άγνωστο από τότε,πότε και πως πέθανε ο Χριστός και που ακριβώς θάφτηκε. Και δεν είναι καθόλου περίεργο ότι οι Εβραίοι είναι οι μόνοι που δεν έγιναν Χριστιανοί. Δεν συνέβη τίποτε στη χώρα τους που να τους αναστατώσει, να τους προβληματίσει και να τους κάνει ν΄αλλάξουν το θρησκευτικό τους πιστεύω.
Χρειάστηκε να περάσουν πολλές δεκαετίες από τότε, να οργανωθεί καλά το νέο θρησκευτικό κίνημα του χριστιανισμού υπό τον απόστολο Παύλο και να συνθέσει τον θεολογικό του μύθο,την προπαγάνδα του δηλαδή,με την οποία θα προσηλύτιζε οπαδούς. Φυσικά,έξω από το Ισραήλ. Τα Ευαγγέλια, άλλωστε,γράφτηκαν στην ελληνική που ήταν τοτε διεθνής γλώσσα και απευθύνθηκαν σε ανθρώπους που είχαν άγρια μεσάνυχτα για το τι είχε πραγματικά συβεί και ήθελαν πολύ ν΄ακούνε γοητευτικά παραμύθια. Κι ας ηταν λιγο υπερβολικά, αφύσικα και αναπόδεικτα.
Από τότε άρχισαν οι άνθρωποι να μαθαίνουν στα ελληνικά ότι στο Ισραήλ σταυρώθηκε και αναστήθηκε ο υιός του Θεού. Πράγμα, βέβαια που δεν μπορούσαν αλλά ούτε και ηθελαν να εξακριβώσουν γιατί πολύ τους άρεσε.
Επίσης, στο μέρος αυτό του βιβλίου εξετάζετει η μυθολογία της Παλαιάς Διαθήκης που οι Έλληνες έκαναν θεμέλιο του θρησκευτικού τους πιστεύω αλλά… βαριώνται να διαβάσουν. Και εξετάζεται , τέλος, ο μύθος της…αθανασίας της ψυχής.
Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου υποστηρίζεται ότι η Δημοκρατία είναι το πιο καλό αλλά και το πιο δύσκολο και απαιτητικό πολίτευμα. Δεν κάνει καθόλου για βλάκες. Γιατί αυτοί, με τις αγαθότερες των προθέσεων και με την πιο μαχητική αγωνιστικότητα μπορούν να τη μετατρέψουν σε συμφορά για τη χώρα τους και τους εαυτούς τους.
Αυτή, εντούτοις η τόσο σπουδαία και συνηθισμένη λέξη που βρίσκεται καθημερινά στο στόμα μας δεν είναι και τόσο ξεκαθαρσμένη στο μυαλό μας. Αλλιώς την ερμηνεύει ο ένας κι αλλιώς την ερμηνεύει ο άλλος .
Μέχρι σήμερα υπάρχουν δύο εκδοχές για τη Δημοκρατία.
Η μία είναι η παραδοσιακή, όπως εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα του πέμπτου αιώνα π.χ. Κατ΄αυτήν ο λαός είναι το σύνολο των ενηλίκων πολιτών μιας χώρας. Η Δημοκρατία τον καθιστά πηγή όλων των ξουσιών και του εξασφαλιζει τις πολιτικές ελευθερίες και τα πολιτικά δικαιώματα που του επιτρέπουν να αυτοκυβερνηθεί και΄να εκλέγει αυτούς που θέλει να διαχειριστούν τις υποθέσεις του.
Εναντίον αυτής της παραδοσιακής Δημοκρατίας ξεσηκώθηκε ο Μαρξισμός κατά τα μέσα του 19 ου αιώνα. Αρνήθηκε ότι ο λαός είναι ενιαίος και κάνει ό,τι θέλει στο πλαίσιο της Δημοκρατίας. Κατ 'αυτόν ήταν πάντοτε χωρισμένος σε εχθρικές κοινωνικές τάξεις.που ανταγωνίζονταν μέχρι θανάτου μεταξύ τους. Αυτή είναι η πάλη των τάξεων που αποτελεί την ατμομηχανή της ιστορίας. Σήμερα , βέβαια,η πάλη των τάξεων,πάντοτε αδυσώπητη,έχει περιοριστεί α- νάμεσα στους καπιταλιστές και τους προλετάριους,τους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλυόμενους.
Κατά την μαρξιστική αντίληψη, η δημοκρατικότητα ενός καθεστώτος, δεν εξαρτάται καθόλου από το αν εξασφαλίζει στο λαό ελευθερίες και δικαιώματα. Εξαρτάται αποκλειστικά από το ποια κοινωνική τάξη έχει την εξουσία. Αν την έχει η αστική, η καπιταλιστική τάξη δηλαδή , δεν είναι δημοκρατία. Ακόμη κι αν έχει παραχωρίσει στο λαό πλήρεις ελευθερίες είναι μια κεκαλυμμένη δικτατορίαρια Αν την έχει όμως η εργατική τάξη δηλαδή το κομμουνιστικό κόμμα που την εκπροσωπεί τότε υπάρχει η ανώτερη μορφή δημοκρατίας,ακόμη κι αν έχει επιβληθεί δικτατορία.
Ο περισσότερος κόσμος αγνοεί αύτη τη διάκριση. Αλλά ούτε και ενδιαφέρεται να τη μάθει. Έτσι στην Ελλάδα επικρατεί μια Δημοκρατία που θυμίζει μάλλον ρωσική σαλάτα...
