ΠΟΤΕ ΤΑ ΘΑΛΑΣΣΩΝΟΥΜΕ

Όταν το 1940 και το 1941 μας επετέθησαν η Ιταλία και η Γερμανία τα πράγματα ήταν πολύ καθαρά για τον ελληνικό λαό. Δέν χρειαζόταν γνώσεις και σκέψεις, ούτε και διάβασμα συνεπώς για να να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει. Και το έκανε, πολύ καλά μάλιστα. .Αντιστάθηκε στους δύο εισβολείς .Και η αντίστασή του, χωρίς ο ίδιος να ενδιαφερθεί ποτέ του να μάθει ποιες ήταν οι συνέπειές της, έκριναν κυριολεκτικά τη μοίρα του πολέμου. Ο Χίτλερ έπρεπε να έχει μεταφέρει τα στρατεύματά του στο ρωσικό μέτωπο από τις πρώτες μέρες του Μαϊου του 1941. Αλλά η αντίσταση η δική μας τον καθυστέρησε πολύ περισσότερο απ΄όσο είχε υπολογίσει. Κι έτσι, άρχισε την επίθεσή του εναντίον της Σοβιετικής Ενώσεως στις 22 Ιουνίου του 1941 κι έχασε τον πόλεμο. Όταν όμως επιβλήθηκε η γερμανική κατοχή στη χώρα μας κι άρχισε η αντίσταση διαμορφώθηκαν νέες συνθήκες που ο λαός αγνοούσε αλλά και δεν ήθελε ούτε και μπορούσε ίσως να γνωρίσει. Η γνώση τους απαιτούσε πολύ διάβασμα που ελάχιστοι ήταν διατεθειμένοι και μπορούσαν να το κάνουν. Ο πολύς κόσμος είχε άγρια μεσάνυχτα. Κι έτσι ακολούθησαν μοιραία όσα δυσάρεστα έως τραγικά ακολούθησαν. Οι κομμουνιστές, όσο διαρκούσε η γερμανοσοβιετική λυκοφιλία δεν κινήθηκαν εναντίον των Γερμανών ναζιστών που είχαν καταλάβει τη χώρα μας. Αν κάποιοι μπήκαν στην αντίσταση ήταν γιατί αυτοί το αποφάσισαν, λόγω πολιτικής αγραμματωσύνης,. Δεν ήταν γραμμή του ΚΚΕ. Μόνον όταν η Γερμανία του Χίτλερ επετέθη εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης ξύπνησε αυτό το κόμμα. Γιατί, απλούστατα,άλλαξε η πολιτική της Μόσχας από την οποία και μόνο έπαιρνε εντολές Αλλά δεν μπήκε αμέσως στην ατίσταση με τον πραγματικό τίτλο του και τι ς κόκκινες σημαίες του ώστε να ξέρει ο κόσμος με ποιους είχε να κάνει. Έκρυψε τον πραγματικό του τίτλο και τις κόκκινες σημαίες του και εφάρμοσε την τακτική των ενιαίων μετώπων που είχε εξαγγείλει το 7ο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς τον Ιούλιο του 1935. Κάλεσε τρεις μικροκομματάρχες, τον Τσιριμώκο, τον Σωμερίτη και τον Βογιατζή και μαζί τους υπέγραψε τον Σεπτέμβρη πια του 1941 το σύμφωνο του ΕΑΜ. Δηλαδή του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου.Από την πλευρά του ΚΚΕ υπέγραψε μόνον ο Λευτέρης Αποστόλου. Έτσι, το ΚΚΕ, ενώ αυτό είχε φτιάσει το ΕΑΜ, εμφανίστηκε σαν να έχει μόνο το ένα τέταρτο της ευθύνης της ίδρυσής του. Έπαιρνε, δηλαδή, απλώς μέρος σε μιάν απελευθερωτική οργάνωση που άλλοι δημιούργησαν. Μέσα σ΄αυτή την πολιτική παγίδα έπεσαν κάπου δύο εκατομμύρια πατριώτες. Κι απ΄αυτή τη δύναμη το ΚΚΕ έφτιασε κι ένα κομματικό στρατό, που φρόντισε όμως να μην εμφανιστεί ως κομμουνιστικός. Τον ονόμασε ΕΛΑΣ. Δηλαδή Εθνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό. Όμως, οι ελασίτες, χωρίς ποτέ τους να το πάρουν χαμπάρι και χωρίς ποτέ τους να ενδιαφερθούν να μάθουν ποιαν υπόθεση πραγματικά υπηρετούσαν έχαφταν ό,τι τους έλεγε το κόμμα. ΄Αλλωστε, δεν ήξεραν ότι αυτό κρυβόταν πίσω από το ΕΑΜ και αυτό υπηρετούσαν, χωρίς καν να το υποπτεύονται. Έτσι η εθνική αντίσταση μεταβλήθηκε σε εθνική αλληλοσφαγή. Το ΕΑΜ, οι κομμουνιστές δηλαδή που το κατηύθυναν παρασκηνιακά, επιδόθηκαν από την πρώτη στιγμή, στη διάλυση όλων των μη κομμουνιστικών οργανώσεων αντίστασης, εμφανίζοντάς τες ως συνεργαζόμενες με τον κατακτητή. Ο λαός διαιρέθηκε. Καλλιεργήθηκαν φοβερά μίση ανάμεσα στους εαμίτες και τους αντιπάλους τους. Κι έτσι άρχισε ο εμφύλιος, που κράτησε ως τον Αύγουστο του 1949 και μας εστοίχισε πολλές δεκάδες χιλιάδες νεκρούς. Όμως οι Έλληνες κομμουνιστές δεν εφάνηκαν τόσο τυχεροί όσο ο σύντροφός τους Τίτο στη Γιουγκοσλαβία. Αυτός κατάφερε στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της χώρας του, να διαλύσει όλες τις μη κομμουνιστικές ή αντικομμουνιστικές οργανώσεις εφαρμόζοντας, όπως και το ΚΚΕ, τις αποφάσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Οι ΄Ελληνες κομμουνιστές όμως δεν τα κατάφεραν. Αναγκάστηκαν να δώσουν πολλές μάχες, μετά την αποχώρηση των Γερμανών για να επιβάλουν τη δικτατορία τους. Αλλά ηττήθηκαν τον Αύγουστο του 1949 και κατέφυγαν κυνηγημένοι στις κομμουνιστικές χώρες. Έτσι, καταλήξαμε στο σημερινό κοινοβουλευτικό καθεστώς. Αλλά δεν ξέρουμε τι να το κάνουμε. Ούτε κι ενδιαφερόμαστε να το μάθουμε.