Ένας πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Αβραάμ Λίνκολν αν δεν κάνω λάθος, είχε πει την περίφημη φράση:
«Μπορείς να εξαπατάς λίγους ανθρώπους για πολύ καιρό.
Μπορείς να εξαπατάς πολλούς ανθρώπους για λίγο καιρό.
Αλλά δεν μπορείς να εξαπατάς όλους τους ανθρώπους για
όλο τον καιρό».
Μου άρεσε πολύ η φράση και την ασπάστηκα χωρίς ενδοιασμούς. Άργησα πολύ να καταλάβω ότι ο Λίκολν, επειδή ο ίδιος ήταν ευσεβής Χριστιανός, είχε εξαιρέσει από τον παραπάνω κανόνα τους θρησκευόμενους. Δεν επέτρεπε, φαίνεται, στον εαυτό του την παραμικρή αμφιβολία ότι η θεολογική ιστορία, που του είχαν μάθει να πιστεύει όταν ήταν μικρός, ανταποκρινόταν στα πράγματα. Και βέβαια δεν ήταν μόνον ο Λίνκολν που είχε ασπαστεί ένα θεολογικό παραμύθι. Υπήρχαν και πάρα πολλοί άλλοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που είχαν κάνει το ίδιο. Πόσοι Χριστιανοί για παράδειγμα, ενδιαφέρθηκαν ποτέ και μπόρεσαν να μάθουν με ποιον ακριβώς τρόπο ήρθε στον κόσμο ο Ιησούς καί ποιες ιστορικές μαρτυρίες υπάρχουν – όχι φυσικά των ευαγγελίων – ότι αναστήθηκε και αναλήφθηκε στους ουρανούς; Εδώ ισχύει το έτσι είναι, εάν έτσι σας αρέσει. Όλοι όσοι γεννηθήκαμε σε χριστιανικές χώρες διδαχτήκαμε από παιδιά ορισμένα πράγματα. Και οι πιο πολλοί μείναμε μ΄αυτά. Ελάχιστοι τα έψαξαν και είδαν ότι δεν έστεκαν. Αλλά δεν κατάφεραν να επηρεάσουν και να μεταστρέψουν τους πιστούς, που έφτασαν τελικά τα δύο δισεκατομμύρια. Αν είχαμε γεννηθεί σε κάποια μουσουλμανική χώρα, θα μας είχαν μάθει να πιστεύουμε άλλα πράγματα. Και εκεί θα ήταν πολύ πιο δύσκολο και σίγουρα πολύ επικίνδυνο να βγει κανείς και να διατυπώσει κάποιους ενδοιασμούς για τα θεολογικά παραμύθια που πιστεύουν ακλόνητα οι πολλοί. Τα υπόλοιπα από τα εξήμισυ δισεκατομμύρια του πληθυσμού της γης, πιστεύουν ακλόνητα σε άλλα θεολογικά παραμύθια. Και άντε να τους πείς ότι δεν στέκουν αυτά που πιστεύουν. Αν καταφέρεις δηλαδή τελικά να βγεις ζωντανός από τα χέρια τους.