Βιβλίο: αν ξέραμε...

Εκδόθηκε το 2006. Σελίδες 350.
Αποθηκεύστε το βιβλίο στον Η/Υ σας

Όποιος το διαβάσει θα μάθει, βέβαια, τι έγιν΄εδώ πέρα από το 1938 ως το 2005. Αλλά δεν πρόκειται για απλή παράθεση ή καταγραφή γεγονότων.

Μεγαλύτερη σημασία έχει η αναζήτηση των αιτίων τους. Κι αυτό το πράγμα έχει εντελώς ιδιαίτερη σημασία για τη χωρα μας. Γιατί εδώ έγιναν φοβερά πράγματα που δεν έγιναν σε άλλες χώρες, αν και αντιμετώπιζαν παρομοιες με τις δικές μας συνθήκες. Γιατί εξαλουθούν μεχρι σήμερα να μας ζημιώνουν και να μας ταλαιπωρούν και σίγουρα θα εξακολουθήσουν να μας ταλαιπωρούν και στο μέλλον. Και παράλληλα, συντελούνται διεργασίες που πολλοί δεν τις καταλαβαίνουν ή τις παρεξηγούν ενώ προετοιμάζουν νέα δεινά.

Κατά την κατοχή, μετατρέψαμε, από δική μας υπαιτιότητα, την αντίσταση σε αλληλοσφαγή. Εξακολουθήσαμε να αλληλοσκοτωνόμαστε ως τον Αύγουστο του 1949. Οι νεκροί έφτασαν τις 170.000.

Και μέχρι σήμερα ακόμη οι πιο πολλοί δεν μπόρεσαν να καταλάβουν γιατί βγάζαμε με τέτοιο πάθος τα μάτια μας τόσα χρόνια. Αυτο σημαίνει ότι παραμένουν οι συνθήκες που μπορούν να μας οδηγήσουν σε νέες αιματηρές περιπέτειες, ενώ σφυρίζουμε αδιάφορα.

Υποστήκαμε δύο δικτατορίες που ο λαός , στη μεγάλη πλειονότητα του, δεν έκανε τίποτε για να τις εμποδίσει ή να τις ανατρέψει. Αυτές και πολλά άλλα δείχνουν ότι δεν μπορούμε να αυτοκυβερνηθούμε. Η εκτεταμένη θρησκοληψία μας τριτοκοσμικού τύπου, δείχνει ότι η νόησή μας ελέγχεται σε απελπιστικό βαθμό από το συναίσθημα. Και ενώ είμαστε πρώτοι στη διαφθορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουμε ετυπωσιακά μεγάλο αριθμό εκκλησιών. Αλλά και όλες οι άλλες κοινωνικές εκδηλώαεις μας τηλεόραση,ποδόσφαιρο κλπ δεν μαρτυρούν την ύπαρξη υψηλού πολιτιστικού επιπέδου.

Το βιβλίο διαπιστώνει ότι υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής πίσω απ΄ όλ΄αυτά. Η διανοητική ανεπάρκεια, που έχει ως αποτέλεσμα την πνευματική οκνηρία. Την αδυναμία ή απροθυμία μάθησης. Την αμάθεια και την άγνοια. Σίγουρα, θα αποφεύγαμε πολλά λάθη και πολλά δυσάρεστα πράγματα στη ζωή μας , ΑΝ ΞΕΡΑΜΕ.

Για το μεγάλο αυτό βιβλίο, δεν θα πω πολλά πράγματα.

Τα πιο ουσιαστικά μόνο. Ασφαλώς,όποιος το διαβάσει, θα μάθει τι έγινε στη χώρα από το 1938 ως το 2005. Το ζήτημα όμως δεν είναι τι έγινε άλλά γιατί έγινε...

• Ξέρετε γιατί αρχίσαμε ν΄αλληλοσκοτωνόμαστε από τα μέσα της κατοχής και κράτησε αυτό το μακελλιό ως τον Αυγουστοτου 1949;
• Ξέρετε γιατί υποστήκαμε δυο δικτατορίες το 1936 και το 1967 χωρίς ν΄αντιδράσουμε σαν λαός;
• Ξέρετε γιατί δεν μπορούμε να αυτοκυβερνηθούμε; Ξέρετε γιατί κυβερνηθήκαμε 20 ολόκληρα χρόνια από ένα κόμμα;
• Ξερετε γιατί δεν πάμε καλά ούτε και θα μπορέσουμε να πάμε στον οικονομικό τομέα από τον οποίο εξαρτάται ο κοινωνικός τομέας;
• Ξέρετε γιατί η τηλεόρασή μας έχει χάλια μαύρα και αδιόρθωτα;
• Ξέρετε γιατί το ποδόσφαιρο είναι τόσο σημαντικό για πάρα πολλούς Έλληνες;
  

Αυτά και πολλά άλλα κατά τον συγγραφέα του βιβλίου, έχουν ένα κοινό παρονομαστή, που συνήθως οι καλοί τρόποι μας εμποδίζουν να κατονομάσουμε. Πρόκειται για τη διανοητική μας αναπάρκεια, που έχει ως αποτελέσματα την αμάθεια,την άγνοια και την ακρισία. Πολλά θα είχαμε γλυτώσει απ΄αύτά που υποστήκαμε ΑΝ ΞΕΡΑΜΕ...