ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΔΙΩΤΕΣ, ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΕΣ.

O καθένας μας κάνει ό,τι μπορεί για να τη βγάλει όσο γίνεται καλύτερα. Και οι πιο πολλοί τα καταφέρνουμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να φτιάσουμε τη ζωή μας. Για τον εαυτό μας όμως μόνο. Όχι για το κοινωνικό σύνολο που μέσα του ζούμε. Γι αυτό δεν μας καίγεται καρφάκι. Μιλάω φυσικά για την πλειονότητα των ανθρώπων που κατοικούν στην Ελλάδα. Για την απελπιστικά μεγάλη πλειονότητα. Δεν διστάζουν μάλιστα να το διακηρύξουν και φωναχτά. Δεν ξέρουν πώς κυβερνιέται αυτή η χώρα. Δεν ξέρουν πως λειτουργεί η οικονομία της. Δεν ξέρουν τα προβλήματα της με τις άλλες χώρες. Και ούτε ενδιαφέρονται να τα μάθουν. Τυχαία μπορεί ν΄άκουσαν ή να διάβασαν κάτι γι΄αυτά χωρίς όμως να του δώσουν και τη σημασία που δίνουν στην τσέπη τους. Δεν είναι πολίτες που ενδιαφέρονται τα κοινά. Ιδιώτες είναι γιατί εδιαφέρονται μόνον για τα ίδια. Για τα δικά τους δηλαδή. Και ίσως δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Η έκταση και η σύνθεση των ενδιαφερόντων μας είναι βασικά ζήτημα νοημοσύνης. Και η νοημοσύνη δεν είναι επιλογή μας. Γεννιώμαστε βλάκες ή έξυπνοι ή πολύ βλάκες και πολύ έξυπνοι. Αλλά η βλακεία επικρατεί παντού της εξυπνάδας. Και η εξυπνάδα δεν είναι πάντα για το καλό. Και ο Αλ Καπόνε εξυπνος ήταν. Δεν μπορεί, λοιπόν, ο καθένας να γίνει πολίτης. Χρειάζεται πολύ μυαλό και πολύ διάβασμα. Κι αυτά καθώς φαίνεται σπανίζουν στην Ελλάδα.