ΩΣ ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ;

Ως που μπορεί να φτάσει το μυαλό μας; Δεν υπάρχουν όρια. Τα όρια τα βάζουμε εμείς οι ίδιοι. Και είναι θρησκευτικά, ιδεολογικά, πολιτικά και διάφορα άλλα, κυρίως φαντασιοπληξίες που έχουν γίνει αποδεκτές από τους πολλούς. Ανάλογα με το πόσο τους κόβει, βέβαια. Γιατί το μυαλό δεν είναι δική μας επιλογή. Και οι πιο πολλοί, οι απελπιστικά πιο πολλοί το χρησιμοποιούμε μόνο για να τη βγάζουμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Όχι για να σκεφτώμαστε. Έτσι για εκατοντάδες ή και για χιλιάδες χρόνια πιστεύουμε τα ίδια και τα ίδια. Όχι βέβαια γιατί είναι σωστά αλλά γιατί έτσι τα βρήκαμε. Βολευτήκαμε, λοιπόν, ψυχικά μ΄αυτά ή απλώς βαρεθήκαμε ή δεν είxαμε κανένα λόγο να τα ψάξουμε να δούμε αν στέκουν κι αν αξίζει να τα διατηρήσουμε. Κι αυτό συμβαινει με όλους τους λαούς. Μερικοί μάλιστα μένουν αμετακίνητα προσηλωμένοι σε όσα βρήκαν από τους προγόνους τους. Αλλά και στους άλλους που προοδεύουν και φτιάνουν όλ΄αυτά τα θαυμαστά πράγματα που βλέπουμε γύρω μας, ελάχιστοι είναι αυτοί που σκέπτονται τόσο ανοιχτά, ώστε να παραβιάζουν τα όρια που έχουν τεθεί από τους πολλούς. Και συνήθως αποφεύγουν να τα εξωτερικεύσουν γιατι βλέπουν πόσο μάταιο είναι να ξυπνήσεις πνευματικά ενδιαφέροντα στις μεγάλες λαϊκές μάζες. Και φυσικά πόσο πιο πιθανό είναι να παρεξηγηθείς και να έχεις δυσάρεστα μπλεξίματα. Για παράδειγμα, άντε να βγεις και να πεις σε κανένα μεγαλοβδομαδιάτικα, ότι είναι θεολογικά παραμύθια χωρίς καμμιά πραγματική βάση όσα πιστεύουμε εμείς οι χριστιανοί δυο χιλιάδες χρόνια. Θα σε πάρει για τρελλό. Πρέπει να περάσουν αρκετές χιλιάδες χρόνια ακόμη. Μήπως κι εμφανιστεί κανένα νέο ανθρώπινο είδος που να σκέπτεται τα αυτονόητα.