ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Το πιο εύκολο πράγμα στην Ελλάδα σήμερα είναι να βρίσκεις και να καταγγέλλεις κρούσματα διαφθοράς. Το πιο δύσκολο είναι να βρεις τις αιτίες που την προκαλούν. Και το ακόμη πιο δύσκολο είναι να βρείς αν και με τι τρόπο μπορεί να εξαλειφθεί αυτό το κακό. Tο ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το ντοπάρισμα των αθλητών. Σύμπτωμα διαφθοράς είναι κι αυτό. Κι έχει τις ίδιες ακριβώς αιτίες με όλα τ΄άλλα συμπτώματα. Αλλά, όπως συνήθως, γίνονται ατέλειωτες συζητήσεις γι αυτό το κοινωνικό φαινόμενο, επειδή εξάπτει το ενδιαφέρον του κοινού και ανεβάζει την τηλεθέαση. Βγαίνει, δηλαδή κέρδος για κάποιους κι απ΄αυτή την ιστορία, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. . Το ζήτημα είναι να στρωθούμε και ν΄αναζητήσουμε τα γενεσιουργά αίτια των νοσηρών φαινομένων της κοινωνίας μας. Μπορούμε όμως; Φοβούμαι ότι το πρόβλημα είμαστε εμείς οι ίδιοι και γι΄αυτό το λόγο δεν μπορεί να λυθεί. Ο αθλητισμός για παράδειγμσ. Του έχουμε δώσει πολύ μεγάλη σημασία. Και οι πρωτιές είναι τόσο όσο σπουδαίες, ώστε πρέπει να επιδιώκονται με κάθε τρόπο, θεμιτό ή αθέμιτο. Έτσι ανοίγει διάπλατα ο δρόμος της διαφθοράς. Eμείς οι ίδιοι την έχουμε κάνει προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για να επιτευχθούν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αλλά έχει πραγματικά ο αθλητισμός τόσο μεγάλη σημασία όσο αυτή που του δίνουμε; Όχι βέβαια. Καμμιά κοινωνία δεν πήγε μπροστά με τα χέρια και τα πόδια των μελών της. Με τα μυαλά τους πήγε. Άν τα διέθεταν βέβαια. Όμως δεν υπάρχουν αθλήματα του μυαλού. Μόνο αθλήματα των μελών του σώματος από το λαιμό και κάτω υπάρχουν. Λες και μόνον τό πόσο γρήγορα τρέχουμε, πόσα βάρη σηκώνουμε ή πόσο ψηλά πηδάμε έχει σημασία. Όχι το πόσο μας κόβει και τι μπορούμε να κάνουμε για να πάει μπροστά η κοινωνία μας.