Η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν παρθενογένεση. Προηγήθηκαν πολλά και φοβερά που προετοίμασαν την εμφάνισή του στον πολιτικό μας στίβο. Αλλά εντελώς ιδιαίτερα το ευνόησε στη συνέχεια η διανοητική μας ανεπάρκεια.Για να προλάβω οποιαδήποτε παρεξήγη δηλώνω προκαταβολικά ότι για μένα ο σοσιαλισμός είναι το καλύτερο κοινωνικό σύστημα.Αλλά δεν εμφανίστηκε ακόμη στον πλανήτη μας το ανθρώπινο είδος που θα μπορούσε να το εφαρμόσει. Είναι πολύ ιδανικό για μας.Το ΠΑΣΟΚ παρουσιάστηκε σαν κόμμα μαρξιστικό μη δογματικό. Ο ιδρυτής του Ανδρέας Παπανδρέου,αν και είχε γοητευθεί από τον μαρξισμό όταν ήταν νέος,τελικά τον απέρριψε όπως άλλωστε απέρριψε και κάθε σοσιαλισμό. Σε μια διάλεξή του προς τους φοιτητές του πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ το 1969,είπε ότι οι "ισμοί" έχουν πεθάνει πια. Και ότι η νέα γενεά αναζητά μιαν απαλλαγμένη από ιδεολογίες κοσμοθεώρηση. Όταν ήρθε μάλιστα στην Ελλάδα το 1959,δεν έδειξε καμμιά πρόθεση να μας οδηγήσει στον σοσιαλισμό. Για να υπηρετήσει την τότε κυβέρνηση Καραμανλή ήρθε. Δηλαδή,τον καπιταλισμό. Πολύ αργότερα συνέλαβε την ιδέα ενός σοσιαλιστικού κινήματος.Το ΚΚΕ είχε καταφέρει να παγιδεύσει στο κατοχικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπό του πάνω από 2.000.000 πατριώτες.
Απ΄αυτούς έφτιασε έναν ισχυρό κομματικό στρατό,τον ΕΛΑΣ. Και επιχείρησε δυο φορές με τα τη βία των όπλων,το 1944 και το 1946-1949 να εντάξει τη χώρα στον Ανατολικό Συνασπισμό. Ο Ανδρέας Ππαπανδρέου λοιπόν εφάρμοσε την ομοιοθεραπευτική, Εμφανίστηκε πιο κομμουνιστής από τους κομμουνιστές και πιο αριστερός από τους αριστερούς. Κατεδάφισε όσα είχε οικοδομήσει το ΚΚΕ και με τη βοήθεια όσων τον είχαν ακολουθησει από την Ένωση Κέντρου,χρησιμοποίησε τα υλικά της κατεδάφισης για να χτίσει το ΠΑΣΟΚ.Τα υπόλοιπα ήταν εύκολη δουλειά γι΄αυτόν. Είχε καταλάβει ότι η μόνη ιδεολογία που μπορούσε να συναρπάσει τους Έλληνες,ήταν η ιδεολογία του βολέματος.Κάτι λίγοι είχαν ιδεολογικές ανησυχίες.Και πολλούς απ΄αυτούς τους είχε στρατολογήσει με τον μαρξιστικό σοσιαλισμό.Άρχισε λοιπόν να υπόσχεται στους πάντες τα πάντα. Ήταν το μόνο που καταλάβαιναν. Ενας φίλος μου που τον είχαν κουφάνει τα παπανδρεϊκά "θα" με ρώτησε εντυπωσιασμένος: Λες να τα κάνει όλ΄αυτά που λέει; Όχι του λέω. Δε γίνεται. Υπάρχει προηγούμενο. Από τον μεγάλο Οκτώβρη του 1917 γίνονται μάταιες προσπάθειες να επιβληθεί ο μαρξιστικός σοσιαλισμός στην Ανατολική Ευρώπη. Και μέχρι σήμερα παραμένει αναγκαία η δικτατορία του προλεταριάτου για να συγκρατηθούν οι λαοί που τον υφίστανται εκεί πέρα. Συμφώνησε μαζί μου αλλά ψήφισε ΠΑΣΟΚ. Και τό έκαναν αυτό και πάρα πολλοί άλλοι που είχαν μεσάνυχτα από μαρξισμο. Το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωσε στις εκλογές του 1981 το 48,08 τοις εκατό των ψήφων και πήρε την εξουσία. Την κράτησε 20 χρόνια βολεύοντας ψηφοφόρους με διορισμούς και με κάθε άλλο τρόπο που του επέτρεπε η κατοχή της εξουσίας. Ούτε λέξη για το σοσιαλισμό,που υποτίθεται ότι ήταν ο σκοπός της ίδρυσής του. Αποδείχτηκε όμως τελικά ότι οι πηγές της εξουσίας και της δύναμης του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ανεξάντλητες,όπως δεν ήταν ποτέ και για κανένα. Δεν μπορούσε να τους διορίσει όλους στο δημόσιο. Οπωσδήποτε όμως η ψηφοθηρική πολιτική του βολέματος δεν ήταν αδάπανη. Κόστισε πολύ ακριβά στον τόπο. Δημιούργησε ένα ογκώδες δημόσιο χρέος που μέχρι σήμερα πιέζε[ καταθλιπτικά την οικονομία μας. Και ποιος ξέρει πόσα χρόνια ακόμα θα την πιέζει. Το πιό σοβαρό όμως ήταν ότι αχρήστεψε σημαντικό μέρος του ενεργού πληθυσμού της. Βολεύοντάς τόσο κόσμο στο δημόσιο,τον απέσπασε από την παραγωγή. Ενίσχυσε τη στρατιά των τεμπέληδων. Και στερέωσε ακόμη πιο γερά το καθεστώς της εθνικής οκνηρίας. Σήμερα βρίσκεται σε μεγάλη κρίση,μετά την νέα καθίζηση που υπέστη στις τελευταίες εκλογες. Αλλά δεν το σώζει τίποτα,όποιος κι αν γίνει αρχηγός του στις 11 του Νοέμβρη. Είναι μάλλον απίθανο να αναταράξει το ελληνικό πολιτικό τέλμα που τοσο καλά φρόντισε όσο είχε την εξουσία.
