Πήρα από το βιβλιοπωλείο του ΚΚΕ την πρόσφατη έκδοση του ΔΟΚΙΜΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε. Και όχι μόνο την πήρα αλλά και τη διάβασα. Ήθελα να δω αν είχε να μου πει κάτι περισσότερο απ΄οσα ήδη ήξερα γι την ιστορία του. Ιδίως για τη δεκαετία 1940 1950 που κόντεψε να πάρει την εξουσία. Δυστυχώς δεν με έκανε σοφότερο. Αντίθετα, αποσιώπησε ή δεν ανέφερε πολύ καθαρά σημαντικά γεγονότα του παρελθόντος του που το ίδιο είχε αναφέρει όταν συνέβησαν αλλά σήμερα δεν θέλει να τα θυμάται. Και το πιο σημαντικό απ΄αυτά είναι ότι από τότε που εμφανίστηκε ως ΚΚΕ, το 1924, έπαψε να είναι ένα ανεξάρτητο πολιτικό κόμμα. Είχε αποδεχθεί ανεπιφύλακτα τους 21 όρους της Κομμουνιστικής Διεθνούς και είχε γίνει μέλος της. Είχε γίνει, δηλαδή, τμήμα ενός διεθνούς επαναστατικού, στρατού που το επιτελείο του βρισκόταν στη Μόσχα. Από κει μόνον έπαιρνε εντολές και τις εκτελούσε κατά γράμμα. Οι πιο σημαντικοί από τους όρους αυτούς, που έδειχναν τι είχε γίνει το ΚΚΕ, είναι οι ακόλουθοι:
«Τα κόμματα που θέλουν να ανήκουν στην Κομμουνιστική Διεθνή
πρέπει, χωρίς καμιάν επιφύλαξη, να υποστηρίζουν όλες τις
σοβιετικές δημοκρατίες»
«Όλες οι αποφάσεις των συνεδρίων της Κομμουνιστικής Διεθνούς
καθώς και της Εκτελεστικής Επιτροπής, είναι υποχρεωτικές για όλα
τα κόμματα που ανήκουν στην Κομμουνιστική Διεθνή.
Η Κομμουνιστική Διεθνής και η Εκτελεστική της Επιτροπή δρουν
σε μια περίοδο λυσσασμένου εμφύλιου πολέμου και γι΄αυτό πρέπει
να έχουν υπ΄όψη τους όρους της πάλης, που είναι τόσο
διαφορετικοί στις διάφορες ώρες και να μη λαβαίνουν αποφάσεις
γενικές και υποχρεωτικές παρά μόνο στα ζητήματα που οι
αποφάσεις αυτές είναι δυνατές»
«Οι κομμουνιστές δεν μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη στην αστική
νομιμότητα. Έχουν υποχρέωση να δημιουργήσουν παντού, δίπλα
στη νόμιμη οργάνωση, ένα μυστικό οργανισμό, που να είναι ικανός
στην κρίσιμη στιγμή να εκτελέσει το καθήκον του προς την
επανάσταση. Σε κάθε χώρα, όπου εξ αιτίας του στρατιωτικού
νόμου και άλλων εξαιρετικών νόμων, οι κομμουνιστές δεν μπορούν
να αναπτύξουν όλη τους τη δράση νόμιμα, ο συνδυασμός της
νόμιμης με την παράνομη δράση είναι αναμφισφήτητα αναγκαίος.
« Η υποχρέωση για την προπαγάνδα των κομμουνιστικών ιδεών
περιλαμβάνει και την απόλυτη ανάγκη να κάνουμε συστηματική
και επίμονη προπαγάνδα και κίνηση μέσα στα στρατεύματα. Εκεί
όπου φανερή προπαγάνδα εί ναι δύσκολο να γίνει εξ αιτίας των
εξαιρετικών νόμων πρέπει να γίνεται κρυφά. Άρνηση της
προπαγάνδας αυτής θα ήταν προδοσία απέναντι του
επαναστατικού καθήκοντος και επομένως ασυμβί βαστη με την
προσχώρηση στην Γ Διεθνή.
Καταλαβαίνετε από τα παραπάνω πως ό,τι έλεγε κι έκανε τότε το ΚΚΕ υπαγορευόταν από τη Μόσχα. Γι΄αυτό, όταν κστέλαβαν οι Γερμανοί την Ελλάδα το 1941δεν έκανε τίποτε εναντίον τους. Απολύτως τίποτε. Κι ας προσπαθεί σήμερα να δημιουργήσει την εντύπωση ότι οι κομμουνιστές άρχισαν να κάνουν αντίσταση αμέσως μόλις οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα. Δεν υπάρχει κανένα κείμενο του ΚΚΕ που να καλεί τους οπαδούς του να κάνουν αντίσταση κατά των ξένων κατακτητών όταν κατέλαβαν τη χώρα μας. Και ούτε ήταν δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο αφού ίσχυε ακόμη το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο Ρίμπεντροφ- Μολότωφ του 1939 με το οποίο η χιτλερική Γερμανία και η Σοβιετική Ένωση είχαν καταλάβει την Πολωνία και την είχαν μοιράσεi μεταξύ τους. Μόνον όταν η Γερμανία επετέθη εναντίον της συμμάχου της Σοβιετικής Ενώσεως στις 22 Ιουνίου του 1941 άρχισε το ΚΚΕ να κάνει αντίσταση. Αλλά και τότε δεν ενέργησε σαν αυτόνομο πολιτικό κόμμα. Εφάρμοσε τις αποφάσεις του 7ου συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς που έγινε στη Μόσχα τον Ιούλιο του 1935. Έψαξε και βρήκε τρία μικρά κόμματα με τα οποία υπέγραψε το ιδρυτικό σύμφωνο του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941. Τότε και έτσι άρχισε την αντίσταση του του το ΚΚΕ. Σαν Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. Μέσα σ΄αυτή την πολιτική παγίδα έπεσαν πάνω από δύο εκατομμύρια πατριώτες. Τους έπεισαν ότι όχι μόνο θα έκαναν αντίσταση αλλά κυρίως, όταν θα έφευγαν οι Γερμανοί, θα έπαιρναν αυτοί την εξουσία και θα οικοδομούσαν μιαν ανώτερη μορφή δημοκρατίας. Τη Λαική Δημοκρατία ή λαοκρατία. Και επιχείρησαν πραγματικά με τη βία των όπλων κατά τα Δεκεμβριανά του 1944 και κατά τον εμφύλιο του 1946- 1949. Ηττήθηκαν όμως. Και η Ελλάδα δεν έγινε Λαϊκή Δημοκρατία. Γιάννης Αθα νασούλιας.
