Το πρόβλημά μας στη βάση του είναι διανοητικό.Δεν είναι πολιτικό,ιδεολογικό,
οικονομικό ή κοινωνικό.Αυτά είναι παράγωγά του. Και δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε για τον απλούστατο λόγο ότι στο βάθος βαθος δεν θέλουμε να σκαλίζουμε θέματα σχετικά με τη νοημοσύνη μας .Οι καλοί τρόποι μας απαγορεύουν να μιλάμε για βλακεία γιατί είναι βρισιά.Έτσι σε πολλές περιπτώσεις μικρόνοιας δεν μπαίνουμε στην ουσία των θεμάτων που μας απασχολούν. Γυρίζουμε γύρω γύρω απ΄αυτήν και λέμε άρες μάρες ή επαναλαμβάνουμε βαρετές έως αφόρητες κοινοτοπίες. Ο σοσιαλισμός για παράδειγμα. Δεν έχω καμμιάν αμφιβολία ότι είναι το καλύτερο κοινωνικό σύστημα. Και όμως δεν επικράτησε ούτε πρόκειται να επικρατήσει. Γιατί,απλούστατα,οι άνθρωποι είναι βλάκες και δεν πρόκειται να γίνουν εξυπνότεροι στο ορατό μέλλον.Εγώ μπορώ να το πω αυτό γιατί ήδη είμαι πολύ μεγάλος και έχω μπεί στην τελική ευθεία για το νεκροταφείο. Δεν έχω καμμιά δικαιολογία επομένως να μασσάω τα λόγια μου. Εκατοντάδες εκατομμύρια στην Ευρώπη είχαν τη μοναδική ευκαιρία στην ιστορία της ανθρωπότητας,από το 1917 ως το 1990 να βάλουν οριστικά τον κόσμο στο δρόμο του σοσιαλισμού. Αλλά εξ αιτίας της βλακείας τους και μόνο την άφησαν να χαθεί.Θα μού πείτε ότι με το ζόρι τους έβαλαν και τους κράτησαν σ΄αυτό το σύστημα. Σύμφωνοι. Αλλά είχαν στα χέρια τους όλο το κεφάλαιο. Κι αν είχαν και λίγο νιονιό,θα μπορούσαν να δείξουν στον κόσμο ότι οι άνθρωποι δεν είναι παραγωγικοί μόνον όταν πιέζονται από την ανάγκη όπως μέσα σ΄ένα καπιταλιστικό σύστημα. Μπορούν να είναι παραγωγικοί καί μέσα σ΄ένα σοσιαλιστικό σύστημα αν το μυαλό τους τους βοηθάει να καταλάβουν την κοινωνική σημασία της δουλειάς.Αλλά τα μυαλά των ανθρώπων που έζησαν πάνω από 70 χρόνια στον Ανατολικό Συνασπισμό δεν τους βοήθησαν καθόλου να καταλάβουν ούτε αυτό το απλούστατο.Όμως ο σοσιαλισμός δεν είναι ο μόνος που δείχνει τη βλακεία μας. Είναι και η αφελής και απλοϊκή πίστη σε κάθε παραμύθι που μας βολεύει ψυχικά. Κάπου δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν ασπαστεί ή αρνούνται να σκεφτουν και να κρίνουν μια θρησκεία που τους λέει ότι ο Θεός έστειλε στο Ισραήλ το γιο του για να ποιμάνει και να σώσει το λαό του. Άλλα τέσσερα δισεκατομμύρια πιστεύουν σε άλλα θεολογικά παραμύθια ή απλώς τα δέχονται παθητικά. Και κανένας τους δεν κάθεται να ψάξει και να δει αν στέκουν αυτές οι ιστορίες που τους μετέδωσαν προγενέστεροι βλάκες. Η τραγική ειρωνία μάλιστα
στην περίπτωση των Χριστιανών είναι ότι οι ίδιοι οι Εβραίοι δεν ασπάστηκαν τον θεολογικό μύθο περί σταυρώσεως και αναστάσεως του Χριστού που σκαρφίστηκαν και διέδωσαν στους ξένους κάποιοι συμπατριώτες τους. Γιατί,απλούστατα,στο Ισραήλ δεν έγινε τίποτα που να τους κάνει ν΄αλλάξουν πίστη.Ελάχιστοι στον κόσμο χάνουν τον καιρό τους για δούν αν στέκουν τα παραμύθια που πάνω τους κοιμούνται όλοι οι άλλοι.